بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحهى 92خورشيد به دور زمين احساس مىشود. علّت اين گونه احساس ها اين است كه ما زمين را ثابت مىپنداريم و تمام كواكب آسمان را به دورخود در حركت مىبينيم.ماه نيز يك حركت انتقالى به دور زمين دارد كه در 29 روز و چند ساعت كامل مىشود و تغيير شكل ظاهر ماه در نظر ما به جهت همين حركت دَوَرانى به دور زمين است. ميليونها سال خورشيد و ماه و كره زمين در مدار و مسير خود بدون كمترين تغيير، حركت دارند و ما انسانها مىتوانيم حساب سال و ماه را دقيقاً تعيين كنيم. به خصوص اينكه در حركت دَوَرانى زمين به دور خورشيد، در هر ماه آن را در كنار يكى از صورتهاى فلكى مىبينيم و برجهاى دوازده گانه ماه هاى خورشيدى در همين جا شكل مىگيرد.سپس به سراغ ساير ستارگان آسمان مىرود و مىفرمايد: «خداوند در فضاى آسمانها، فلك ها (مدارات كواكب) را آفريد و آنچه زينت بخش آن بود، از ستارگان مخفى و كم نور، و ستارگان پرفروغ، در آن جايگزين ساخت». (ثُمَّ عَلَّقَ فِي جَوِّهَا فَلَكَهَا، وَ نَاطَ (1) بِهَا زِينَتَهَا، مِنْ خَفِيَّاتِ دَرَارِيَهَا، (2) وَ مَصَابِيحِ كَوَاكِبِهَا).در اينجا امام (عليه السلام) به دو قسم از كواكب آسمان اشاره فرموده: نخست، ستارگان كوچكند كه امام از آنها تعبير به مرواريدهاى پنهان كرده و ديگر، ستارگان فروزان و پر نور كه از آنها تعبير به چراغها (مصابيح) فرموده است. مىدانيم تقسيم بندى ستارگان به كوچك و بزرگ، يا ريز و درشت، از ديدگاه ماست وگرنه بسيارى از اين ستارگان كوچك، از نظر حجم، فوق العاده بزرگ و حتّى از خورشيد ما، كه يكى از كواكب متوسّط آسمان محسوب مىشود، بزرگترند! امّا به جهت بُعد مسافت به چشم ما كوچك مىآيند و به عكس، ستارگان درشتى هستند (مانند ستاره زهره) كه جزو 1. «ناط» از مادّه «نوط» (بر وزن موت) به معناى وابسته كردن چيزى به ديگرى است.2. «دَرارىّ» جمع «دُرّى» منسوب به «دُرّ» به معناى مرواريد درشت است و «درّى» به معناى ستاره نيز آمده است; به خاطر صفا و درخشندگى آن.