بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 319كه من خطا كرده، و گمراه شده ام (به فرض محال كه چنين باشد) چرا به خاطر گمراهى من همه امت محمّد (صلّى الله عليه وآله) را گمراه مىشمريد، و آنها را به خاطر خطاى من مورد مؤاخذه قرار مىدهيد و تكفير مىكنيد؟!» (فإنْ أَبَيْتُمْ إلاَّ أَنْ تَزْعُمُوا أَنِّي أَخْطَأْتُ وَضَلَلْتُ، فَلِمَ تُضَلِّلَونَ عَامَّة أُمَّةِ مُحَمَّد (صلّى الله عليه وآله)، بِضَلاَلِي، وَتَأْخُذُونَهُمْ بِخَطَئِي، وَتُكَفِّرُونَهُمْ بِذُنُوبِي).و در ادامه مىافزايد: «شما شمشيرهاى خودرا بر دوش گذاشته ايد (و به هر كس و هر جا ضربه مىزنيد و) آن را بر جاى درست و نادرست فرود مىآوريد و گناهكار و بى گناه را با هم فرق نمى گذاريد!» (سُيُوفُكُمْ عَلَى عَوَاتِقِكُمْ (1) تَضَعُونَهَا مَوَاضِعَ الْبُرْء وَالسُّقْمِ. وَتَخْلِطُونَ مَنْ أَذْنَبَ بِمَنْ لَمْ يُذْنِبْ).اين بخش از كلام امام (عليه السلام) اشاره به چند پاسخ دارد: نخست اين كه: اين تصوّر كه من خطا كردم و گمراه شدم، پندار باطلى بيش نيست اوّلاً: من تحت فشار شما و امثال شما تن به حكميّت دردادم وثانياً: اگر حكميّت به صورت صحيح انجام شود، مطابق قرآن است، فى الواقع، حَكَم، قرآن مىباشد، و مردانى كه در نقش حكميّت ظاهر مىشوند به قرآن مراجعه مىكنند و حكم خدا را از آن استنباط مىنمايند و كليات را بر مصاديق تطبيق مىكنند همان گونه كه در خطبه هاى قبل گذشت، بنابراين هيچ كارى بر خلافِ حكم خدا انجام نمى گيرد كه موجب ضلالت و خطا گردد.ثالثاً: به فرض كه من مرتكب خلافى شدم ساير مسلمين چه گناهى دارند چرا آنها را تكفير مىكنيد و خون بى گناهان را مىريزيد اين چه قانونى است كه شما از آن پيروى مىكنيد و به كدامين آيين، ايمان داريدسپس امام (عليه السلام) به سراغ اشتباه اصلى آنان مىرود كه مىگفتند: «هر1. «عواتق» جمع «عاتق» به معنى قسمتى از بدن است كه در ميان گردن و شانه قرار دارد (و در فارسى به آن «دوش» اطلاق مىشود).
لطفا منتظر باشید ...
