بخش سوّم - پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) جلد 5

‌صفحه‌ى 425

بخش سوّم

وَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّهُ لاَ يَنْبَغِي أَنْ يَكُوَنَ الْوَالِي عَلَى الْفُرُوجِ وَالدِّمَاءِ وَالْمَغَانِمِ والاَْحْكَامِ وَإمَامَةِ الْمُسْلِمِينَ الْبَخِيلُ، فَتَكُونَ فِي أَمْوَالِهِمْ نَهْمَتُهُ، وَلاَ الْجَاهِلُ فَيُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ، وَلاَ الْجَافِي فَيَقْطَعَهُمْ بِجَفَائِهِ، وَلاَ الْحَائِفُ لِلدُّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْم، وَلاَ الْمُرْتَشِي فِي الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ، وَيَقِفَ بِهَا دُونَ المَقَاطِعِ، وَلاَ الْمُعطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الأُمَّةَ.

ترجمه

شما مىدانيد، آن كس كه بر نواميس، و خونها، و اموال (مردم) و احكام و امامت مسلمين، سلطه پيدا مىكند، نبايد بخيل باشد تا حرص بر جمع آورى اموال براى خود او را مشغول سازد (و از حق و عدالت بازدارد) و نبايد جاهل و نادان باشد كه با جهل خويش مردم را گمراه كند و نه خشن باشد كه پيوندهاى مردم را با خشونت خويش قطع كند و نه ستمگر و حيف وميل كننده اموال (بيت المال) تا تبعيض روا دارد، و گروهى را بر گروه ديگرى (بى دليل) مقدّم شمرد، و نه در قضاوت رشوه گير باشد تا حقوق (مردم) را از بين ببرد و در رساندن حق (به صاحبانش) كوتاهى ورزد و نبايد سنّت (پيامبر) را تعطيل كند و بدين سبب امّت را به هلاكت بيفكند!

شرح و تفسير

شرايط حاكمان عدل

امام (عليه السلام) در آخرين بخش اين خطبه به بيان ويژگيهاى حاكمان عدل، وواليان