بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْصاحب حديقة الشيعة گويد: ابومسلم از هنگام قيام تا زمانى كه كشته شد ششصد هزار نفر را كشته بود به جز آنها كه در صحنه هاى جنگ كشته بود، در زمان سردارى او بسيارى از شيعيان به قتل رسيدند، به دستور او نبيره جعفر طيار را كشتند، ابوسلمه خلال را به خاطر نامه اى كه به امام صادق عليهم السلام نوشته بود دستور داد تا كشتند.سليمان كثير را به واسطه آنكه به اولاد اميرالمؤمين عليهم السلام تمايل داشت به دست خود به قتل رسانيد، نبيره امام سجاد را نيز كشت و اخبار در مذمت او بسيار است. سپس روايتى را از احمدبن محمدبن عيسى نقل مىكند كه گويد نزد حضرت رضاعليه السلام با عده اى از اصحاب حضرت نشسته بودم كه محمدبن ابى عمير وارد شد، سلام كرد و نشست سپس گفت:اى پسر پيامبر، خداوند مرا فداى تو گرداند نظر شما در مورد ابومسلم مروزى كه در زمان مروان قيام كرد چيستحضرت فرمود: نام او در دفترى است كه نام دشمنان ما، بنى اميه و ديگران در آن است. راوى پرسيد: گروهى از مخالفين مىگويند او از شيعيان شماست، حضرت فرمود: دروغ مىگويند و گناه مىكنند خداوند ايشان را لعنت كند، ابومسلم نسبت به ما و شيعيان ما به شدت عناد و دشمنى داشت، هر كه او را دوست دارد ما را دشمن داشته و هر كه از او قبول كند بر ما رد كرده است، هر كه او را مدح كند ما را بدگوئى كرده است، اى پسر ابى عمير هر كه مىخواهد از شيعيان ما باشد بايد از او بيزارى جويد و هر كه از او بيزارى نجويد از ما نيست و ما از او در دنيا و آخرت بيزاريم. (180)