بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْپدرش زبير از ياران پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله و ياران اهل البيت عليهم السلام بود تا اينكه در اثر رياست طلبى و اميرالمؤمنين عليه السلام شورش كرد و جنگ جمل را به پا نمود و به گونه اى كه قبلا ذكر شد كشته گرديد، بيشترين محرك او در اين امر، فرزندش عبدالله بود، به گونه اى كه حضرت امير عليه السلام مىفرمود: زبير همواره با ما بود تا وقتى كه پسر شوم او بزرگ شد. از آن پس زبير در صف دشمنان و مخالفان سرسخت ما قرار گرفت.(245)او در دشمنى و عداوت با خاندان پيامبر بسيار عجيب بود، و ديديم كه تصميم گرفته بود تا بنى هاشم را به آتش بسوزاند.سعيد بن جبير گويد: عبدالله بن عباس پيش ابن زبير رفت، به ابن عباس گفت: آيا توئى كه مرا پست و بخيل مىدانى گفت: آرى، از پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله شنيدم كه مىفرمود: از اسلام بيرون است كسى كه شكم خود را سير كند در حالى كه همسايه اش گرسنه باشد.ابن زبير گفت: اى پسر عباس من چهل سال است كه بغض شما خاندان را در دل گرفته ام (246) آرى او آنقدر خبيث بود كه چهل روز بر پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله در خطبه ها صلوات نفرستاد و مىگفت: وقتى بر پيامبر صلّى الله عليه وآله صلوات مىفرستم عده اى سرفرازى مىكنند (247) (يعنى خاندان پيامبر در اثر تعظيم و احترام محترم مىشوند و افتخار مىكنند و او راضى به اين نيست!)