بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْمنظور از نفر دهم جعفر بن محمد بن هارون معروف به متوكل است كه در سال 232 هجرى به خلافت رسيد و در سال 247 هجرى كشته شد و مدت حكومتش چهارده سال و ده ماه بود او مردى خبيث و بدسيرت بود، حضرت او را كافرترين خلفاى عباسى معرفى نمود بلكه گويا كافرترين مردم نيز بوده است.با آل ابوطالب به شدت دشمنى مىكرد و با گمان و تهمت ايشان را دستگير مىكرد و آنچه در دوران حكومت او بر علويين و خاندان ابوطالب گذشت از سختى و مشقت در دوران هيچكدام از خلفاء بنى عباس سابقه نداشت.از جمله والى مكه و مدينه كه نامش عمر بن فرج بود چنان بر خاندان ابوطالب سخت گرفته بود كه كسى جراءت احساس به ايشان را نداشت، زيرا اگر كسى احسانى مىكرد هر چند اندك، مورد عقوبت قرار مىگرفت.در نتيجه كار به حدى بر ايشان سخت شد و در فشار قرار گرفتند كه از تاءمين نيازهاى اوليه زندگى عاجز گشتند، زنهاى علويات تمامى لباسهاى ايشان كهنه و پاره شده بود به گونه اى كه يك لباس سالم كه تمام بدن را بپوشاند نداشتند تا در آن نماز بخوانند، فقط يك پيراهن بود كه وقت نماز هر كدام به نوبت نماز مىخواند و سپس ديگرى آن را مىپوشيد و ايشان برهنه بر سر چرخ ريسى مىنشستند، و اين وضع سخت تا وقتى كه متوكل زنده بود ادامه داشت.
لطفا منتظر باشید ...
