بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْحكيم بن جبير گويد: شاهد بودم كه على عليه السلام بر منبرى فرمود:منم عبدالله و برادر رسول خدا صلّى الله عليه وآله، منم وارث پيامبر رحمت صلّى الله عليه وآله و آنكه با سرور زنان اهل بهشت (حضرت فاطمه عليه السلام) ازدواج نمودم، منم سرور اوصياء و آخرين وصى انبياء، هيچكس اين مقام را ادعا نكند مگر اينكه خداوند او را به خوارى افكند.در اين هنگام مردى از قبيله عبس كه در ميان جمعيت نشسته بود گفت:كيست كه نتواند مانند اين كلام را بگويد: و سپس (به عنوان مسخره) گفت: منم عبدالله و برادر رسول خدا صلّى الله عليه وآله.هنوز از جاى خود بر نخواسته بود كه شيطان بر او غلبه كرد و ديوانه شد و به بيمارى صرع دچار شد، مردم پايش را گرفتند و از مسجد بيرون كشيدند!ما از قوم او پرسيديم آيا اين شخص قبل از اين حادثه، بيمار بود؟ گفتند: خدا شاهد است كه نه. (55)