بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْهنگامى كه سپاه عايشه شكست خورد، حضرت امير عليه السلام دستور داد تا با باقيمانده ها و خانواده هاى آنها و اموال آنها كه در بيرون ميدان رزم است كسى كارى نداشته باشد.كلبى گويد: به ابوصالح گفتم: چرا على عليه السلام وقتى بر اهل جمل پيروز شد، شمشير در ميان آنها نگذاشت گفت: او از آنها گذشت و بر آنها منت نهاد همچنانكه پيامبر هنگام فتح مكه، با اهل مكه انجام داد، او مىخواست آنها را از دم تيغ بگذراند، ولى بر آنها منت نهاد، چون دوست مىداشت خداوند آنها را هدايت كند.(101)اين تدبير و عفو و گذشت حضرت، مورد اعتراض بسيارى از سربازان حضرت قرار گرفت، آنها به حضرت مىگفتند: سربازان اسير دشمن را نيز ميان ما بعنوان برده تقسيم كن، حضرت فرمود: خير، گفتند: چگونه است كه كشتن آنها (در جنگ حلال بود) اما اسيران آنها بر ما حلال نيست حضرت فرمود: چگونه براى شما حلال باشد خانواده ضعيف ايشان در دارالهجرة و مملكت اسلام، هر چه آنها به لشكرگاه آورده اند بر شما حلال است ولى آنچه در خانه هايشان است و درها را بر آن بسته اند، براى اهل آن است و شما را در آن بهره اى نيست،اما سپاهيان به اين پاسخ قانع نشدند و همچنان پافشارى مىكردند وقتى بر حضرت زياد اصرار كردند حضرت فرمود: قرعه بيندازيد تا ببينم عايشه نصيب چه كسى مىشود تا به او بدهم مردم با شنيدن اين سخن استغفار كردند و منصرف شدند.(102)و در روايتى آمده است حضرت فرمود: كداميك از شما ام المؤمنين را در سهم خود مىگيرد؟!(103)
لطفا منتظر باشید ...
