بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْچهار هزار نفر از خوارج با شخصى بنام عبدالله بن وهب بيعت كردند، به مدائن آمده و عبدالله بن حباب فرماندار حضرت بر مدائن را سر بريدند، شكم زن باردار او را دريدند، زنهاى ديگرى را نيز كشتند، حضرت على عليه السلام در سال 38 هجرى با چهل و هشت هزار نفر عازم جنگ با معاويه بود كه بنابر اصرار اصحاب، به دفع خوارج نهروان پرداخت.ابتدا نماينده اى بنام حارث بن مره فرستاد و آنها را به بازگشت دعوت كرد، او را كشتند و پيغام دادند به حضرت كه اگر از آن داورى (حكمين) توبه كنى و اقرار كنى كه كافر شده بودى! با تو بيعت مىكنيم و گرنه ما را رها كن براى خود رهبرى انتخاب كنيم ما از تو بيزاريم!حضرت به آنها پيغام داد: قاتلان برادران مرا تحويل دهيد من شما را تا بعد از جنگ با اهل مغرب (شام) رها مىكنم، شايد خدا دلهاى شما را(به حق) برگرداند.آن كوردلان گفتند: همه ما قاتلان ياران توئيم و همه ما خون آنها را حلال مىشماريم.دو گروه در رميله، آن طرف نهر طبرستان طبق پيشگوئى حضرت، در مقابل هم صف كشيدند، حضرت هر قدر آنها را به توبه دعوت كرد نپذيرفتند و اصحاب حضرت را تيرباران كردند، ياران حضرت گفتند: ما را تيرباران كردند حضرت فرمود: دست نگه داريد، چندين بار آنها را به رها كردن (جنگ) دعوت كرد، تا اينكه يكى از سربازان حضرت شهيد شد و پيكر غرق در خون او را نزد حضرت آوردند، حضرت فرمود: الله اكبر، الان جنگ با ايشان بر من حلال شد، حمله كنيد(117) و تمامى آنها به جز ده نفر يا نه نفر طبق پيشگوئى حضرت نابود شدند.آنگاه حضرت سوار بر مركب شد و در ميان كشته ها مىگشت و فرمود: آنكه شما را فريب داد، شما را به هلاكت انداخت، گفتند، چه كسى اينها را فريب داد؟ فرمود: شيطان و جانهاى خبيث.ياران حضرت گفتند: خداوند ريشه آنها را تا ابد قطع كرد، حضرت فرمود: سوگند به آنكه جانم به دست اوست چنين نيست، اينها در صلب مردان و رحم زنها هستند و پى در پى شورش مىكنند، تا اينكه شورشگرى از آنها با مردى بنام اشمط ميان دجله و فرات خروج مىكند و مردى از ما اهل بيت به سركوبى آنها اقدام مىكند و بعد از آن تا قيامت ديگر شورشى نخواهد بود.(118)
لطفا منتظر باشید ...
