پيشگفتار
(يا
صاحب الزمان ادركنا)
چندى قبل بعضى از براداران واحد فرهنگى مسجد جمكران به اينجانب پيشنهاد نمودند كه درباره حديث تأسيس مسجد جمكران
و دفع شبهات آن، اطلاعات خود را مرقوم دارم و نيز آنچه را كه از استاد عظيم الشأن
خود مرحوم آيةاللَّه آقاى حاج شيخ مرتضى حائرى (اعلى اللَّه مقامه) كتبا و يا شفاها مى دانم در اختيار آنان قرار دهم. پس از
ملاحظه بعضى كتابهايى كه درباره مسجد جمكران نوشته شده است تصميم گرفتم به
پيشنهاد فوق پاسخ مثبت دهم و كتابى مختصر و در عين حال به صورت يك تحقيق عميق و
پژوهشى دقيق بنويسم، و از ذكر مطالب تكرارى به غير از بعضى موارد ضرورى خوددارى
كنم. بحمداللَّه موفق شدم و موضوع را به گونه اى بررسى كردم كه اكثر شبهات، خود
به خود منتفى مى گردد؛ زيرا به بركت اين مسجد و توسّل به ساحت مقدّس حضرت
بقيةاللَّه و مُجرِى و مَجراى فيوضات الهيّه (ارواحنا فداه) درباره مؤلف كتاب
"مونس الحزين" به گزارشى از كتاب "مناقب" ابن شهر آشوب مازندرانى - اعلى اللَّه
مقامه الشريف - برخورد كردم كه ديگران به آن توجه نداشته اند و آن گزارش راه گشاى
مشكلات و حلاّل معضلات مى باشد.
اين اثر را در سه فصل تنظيم نمودم.
فصل اول درباره حديث مسجد جمكران و آنچه مربوط به آن مكان مقدّس است. فصل دوم
درباره ملاقات با امام زمان عليه السلام ارواحنا فداه در زمان غيبت كبرى و آنچه
مناسب آن
[1]
مى باشد. در فصل سوم اشاره اى به رفتار و پندار شيعه مى شود و نام آن را "آينه
اسرار" قرار دادم. در هر حال از محضر آن خاتم اوصيا و اميد اوليا، يوسف فاطمه
زهرا، مهدى موعود حجةبن الحسن العسكرى (ارواحنا فداه) تقاضاى دستگيرى و از
علاقه مندانى كه موفق به خواندن اين كتاب مى شوند اميد عذر پذيرى را دارم.
در خاتمه از برادران واحد تحقيقات
مسجد مقدّس جمكران كه در مراحل تحقيق و ويرايش، اينجانب را يارى نموده اند قدر
دانى مى نمايم و توفيقات روز افزون آنان را از خداى بزرگوار خواستارم.
قم - حسين كريمى قمى
تابستان 1379