مجيد مرادي در فرهنگ مذهبي و حتي قومي ما آب، نماد روشني، رويش، صفا، مهرباني، زلالي و پاكيزگي است. حيات آدمي و همه جانداران وابسته به آب است.«وَ جَعَلْنا مِنَالْماءِ كُلَّ شيءٍ حيٌّ»(قرآن كريم)ميدانيم آب مهريه حضرت زهراست. اين آب در ابديت جاري است و تا قيامت امتداد دارد و دمي از سيلان باز نميايستد زيرا سرچشمه اين آب، كوثر است. كوثري كه خدا به پيامبر(ص) بخشيد و مگر آنچه خدا بخشيده است پايان مييابد؟ مشركان خشنود بودند كه با وفات پيامبر(ص) نسل او هم از بين رفته است ولي خدا دلداريش داد كه به او خير فراوان بخشيده است و دل پيامبر(ص) به اين بشارت آرام گرفت.گفتيم كه آب سمبل مهرباني است. اولياء ما مهر خود را حتي از دشمنان دريغ نميكردند. اين جمله معروف همسر فاطمه(س) را فراوان شنيدهايم كه در باره قاتل خود فرمود: «اُريدُ حَياتَهُ وَ يُريدُ قَتْلي» من حيات او را ميخواهم و او مرگ مرا. و آب چه ميتواند باشد جز اكسيري براي حيات بخشيدن به زمينهاي شورهزار دل و انديشه و روح آدميان؟!ازامامصادق(ع)پرسيدند:آبچهطعمي دارد؟ سؤالمشكلياستكهامام(ع)درجواببابيانيروشن و با استعارهاي زيبا فرمودند: آب طعم حيات دارد.امامان ما همگي مبشر حياتند و پيامآور بقا. و راستي حيات واقعي تنها با اتصال به سرچشمه كوثر معرفت آنان ميسر خواهد بود و جز اين هر چه هست ظلمات است و گمراهي.با اين نگاه اسطورهاي و نمادين است كه ميتوانيم به مقصود شاعر از تركيب زيباي «بانويآب» پي ببريم. اينجاست كه بايد از ظاهر، نقبي به باطن زد و انديشيد كه چرا از بين اين همه عناصر و موجودات، آب هميشه ملازم با فاطمه زهرا(س) بوده است و اين كه چرا معاويه آب رشه دشمنان پست و پليدشان است.با اين مقدمه به سراغ شاعران اهلبيت ميرويم، شاعراني كه از زلال محبت زهرا(س) سيراب شدهاند و در سكر اين محبت واژهها را به تلاطم وا داشتهاند.خانم «صديقه وسمقي» شاعره معاصر، در مثنوي «شوق پرواز» سخن از اندوه و درد جانسوز شهيد شدند؟ بستن آب به روي آنان به معناي خشكيدن چشمه مهر و عاطفه و انسانيت در وجود دشمنان پست و پليدشان است.با اين مقدمه به سراغ شاعران اهلبيت ميرويم، شاعراني كه از زلال محبت زهرا(س) سيراب شدهاند و در سكر اين محبت واژهها را به تلاطم وا داشتهاند.خانم «صديقه وسمقي» شاعره معاصر، در مثنوي «شوق پرواز» سخن از اندوه و درد جانسوز فاطمه زهرا(س) دارد. او دل خود را «بيـتالاحـــزان،» مـيدانــد و اشـارهاي دارد بــه حادثـهاي كـه مـورخـان نيز گفتهاند كه حضرت زهرا(س) پس از رحلت پيامبر(ص) و بـركنـار شـدن علـي(ع) از صحنـه سيـاسـي، بـر اثر شدت اين مصائب سهمگين آنقدر ميگريست كه گـروهـي 09بيتالاحزان شد ز اندوهت دلم درك معناي غمت شد مشكلمشكوه آوردند خلقي بيكران كز چه ميگريد چنين زهرا گران
لطفا منتظر باشید ...
