زن‍دگ‍ان‍ی‌ ت‍اث‍ران‍گ‍ی‍ز س‍ی‍ده‌ زن‍ان‌ ف‍اطم‍ه ‌(ع‌) دخ‍ت‍ر م‍ح‍م‍د (ص‌) نسخه متنی

آنها ـ در عين اين كه رقت آور است ـ نشان مى دهد كه اسلام در مدت كوتاهى چگونه توانست چنان روحيه هاى سركش و خشن را تغيير دهد و رأفت و مهربانى را جايگزين سنگدلى و خشونت سازد.

شيخ جعفر نقدى، مؤلف كتاب «زن در اسلام»(1) در صفحه هاى 7 و 9 كتاب خود، مختصرى از فجايع عرب هاى جاهليت درباره دختران را متذكر شده، مى نويسد: اعراب رسماً زن ها را مثل يك حيوان مى فروختند و يا مبادله مى كردند و برخى از قبايل، دخترانِ خود را در گودالى انداخته، روى آنها خاك مى ريختند تا بميرد و يا از مناره و كوه بلند پايين مى انداختند و عده اى از آن ها ولادت دختران را به فال بد مى گرفتند!

قرآن نيز در چند جا به اين رفتار وحشيانه اشاره دارد ولى اين دو نويسنده، يا روى تعصب ملّى و حفظ قوميت و يابه دلايل ديگرى، به دفاع پرداخته اند; به خصوص عبدالله عفيفى مى گويد: دختران به قدرى در نظر پدرانشان محترم بودند كه عده اى دختران خود را به خدا اختصاص داده و آن ها را مى پرستيدند! آنگاه براى تأييد گفتار خود داستان

1 ـ المرأة والاسلام.