بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
زمانى گمان مى كردند، فقط بايد شرح حال يك امام يا يك پيامبر يا يك مرد برجسته دينى را نوشت، از اين جهت كه تذكره اى در دست باشد، بدون توجّه به اينكه آيا اين حوادث با زندگى عصر نويسنده هم سازگار است يا نه. از اين رو، گاهى تنها به بُعد سياسى آن شخصيت اهمّيت مى دادند و در جنبه هايى كه با لشكر كشى و فتح و شكست و از اينگونه اقدامات ارتباط داشت به توضيح پرداخته و به ناحيه اخلاقى اهمّيت زياد نمى دادند. اين بود كه گفتارها از كتاب هاى گوناگون جمع آورى شده، به صورت كتاب مستقلى در مى آمد و خواندن آنها براى مطالعه كنندگان حكم يك داستان كهنه اى را داشت كه سالهاست از آن گذشته و با زندگى آنها كوچك ترين ارتباطى ندارد. در صورتى كه بايد به اين نكته توجه داشت كه ما هر چند هم از عهد رجال برجسته دينى دور شويم، فواصل زمان، مانند حلقه هاى به هم پيوسته اى است كه يك سرِ آن به زندگانى امروز ما بسته است و سر ديگرش به زندگانى آن روز. بنابراين، در اينگونه موارد بايد حوادث آن روز را چنان تحت مطالعه قرار دهيم كه تصوّر كنيم ديروز اتفاق افتاده و ما خود شاهد آن بوده ايم و از آن براى امروزمان بهره بگيريم انسان از حوادث، استفاده هاى بزرگ مى كند; خواه آن حوادث تازه رخ داده باشد يا ساليان دراز از آن بگذرد.