آن روز مسلمانان، مركز اجتماعى جز مسجد نداشتند. دادخواهى، دادستانى، ابلاغ فرمان همگانى، شورى و بالأخره اتخاذ هرگونه تصميم اجتماعى در مسجد عملى مى شد. مسجد پيغمبر محل حضور طبقات مختلف مدينه بود و هركس شكايتى يا ادعايى داشت كه طرف بدان اعتنا نمى كرد، به مسجد مى آمد و در مجمع عمومى مسلمانان حرف هاى خود را مى زد و توجه عامه را به سخنان خود جلب مى كرد.اهانت هايى كه يكى پس از ديگرى به دختر پيغمبر وارد شد، سبب گرديد كه او نيز شكايت خود را به مجمع همگانى مسلمانان تقديم دارد و از ظلم و تعدّى حكومت جديد شكايت كند.ولى بايد متوجه بودكه آن چه فاطمه آن روزمى خواست در مجمع همگانى طرح نمايد، تنها دفاع از حق شخصى خودوشكايت از تصرّف فدك نبود، اين تصور، مولودِ فكرِ
لطفا منتظر باشید ...
