لطفا منتظر باشید ...
عدالت مهدوي در انديشه امام خميني(ره)
كفيل،محمد صادق عدالت در تمام مراتب انسانيت
عيد مولود حضرت صاحب ـ ارواحنا له الفدا ـ بزرگ‌ترين عيد براي مسلمين است و بزرگ‌ترين عيد براي بشر است نه براي مسلمين. اگر عيد ولادت حضرت رسول(ص) بزرگ‌ترين عيد است براي مسلمين. از باب اين كه موفق به توسعه آن چيزهايي كه مي خواست توسعه بدهد، نشد؛ چون حضرت صاحب(عج) اين معنا را اجرا خواهد كرد و در تمام عالم زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد. به همه مراتب عدالت، به همه مراتب دادخواهي، بايد ما بگوييم كه عيد شعبان ـ عيد تولد حضرت مهدي(عج) ـ بزرگ‌ترين عيد است براي تمام بشر ـ وقتي كه ايشان ظهور كنند انشاءالله (خداوند تعجيل كند در ظهور او)، تمام بشر را از انحطاط بيرون مي آورد. تمام كجي ها را راست كند: «يملأ الارض عدلاً بعد ما ملئت جوراً» هم چو نيست كه اين عدالت همان كه ماها از آن مي فهميم، كه نه يك حكومت عادلي باشد كه ديگر جور نكند. آن، اين هست اما خير، بالاتر از اين معناست. معني «يملا الارض عدلا بعد ما ملئت جورا» الان زمين و بعد از اين، از اين هم بدتر شايد بشود. پر از جور است. تمام نفوسي كه هستند انحرافات در آنها است. حتي نفوس اشخاص كامل هم در آن، انحرافاتي هست ولو خودش نداند. در اخلاق ها، انحراف هست. در عقايد، انحراف هست. در اعمال، انحراف هست و در كارهايي هم كه بشر مي كند، انحرافش معلوم است و ايشان مأمورند براي اين كه تمام اين كجي ها را مستقيم كنند و تمام اين انحرافات را برگردانند به اعتدال كه واقعاً صدق بكند: «يملا الارض عدلا بعد ما ملئت جورا». از اين جهت، اين عيد، عيد تمام بشر است. تمام بشر را ايشان هدايت خواهند كرد انشاءالله و ظلم و جور را از تمام روي زمين بر مي‌دارند به همان معناي مطلقش. از اين جهت اين عيد، عيد بسيار بزرگي است كه به يك معنا از عيد ولادت حضرت رسول(ص) كه بزرگ ترين اعياد است، اين عيد به يك معنا بزرگ تر است.[1] آن كسي كه به اين معنا موفق خواهد شد و عدالت را در تمام دنيا اجرا خواهد كرد نه آن هم اين عدالتي كه مردم عادي مي فهمند ـ كه فقط قضيه عدالت در زمين براي رفاه مردم باشد ـ بلكه عدالت در تمام مراتب انسانيت. انسان اگر هر انحرافي پيدا كند؛ انحراف عملي، انحراف روحي، انحراف عقلي، برگرداندن اين انحرافات را به معناي خودش اين ايجاد عدالت است در انسان. اگر اخلاقش اخلاق منحرفي باشد، از اين انحراف وقتي به اعتدال برگردد، اين عدالت در او تحقق پيدا كرده است. اگر در عقايد، يك انحرافاتي و كجي هايي باشد، برگرداندن آن عقايد كج به يك عقيده صحيح و صراط مستقيم، اين ايجاد عدالت است در عقل انسان. در زمان ظهور مهدي موعود (عج) كه خداوند ذخيره كرده است او را، از باب اينكه هيچ كس در اولين و آخرين، اين قدرت برايش نبوده است و فقط براي حضرت مهدي موعود (عج) بوده است كه تمام عالم را، عدالت را در تمام عالم گسترش بدهد و آن چيزي كه انبيا موفق نشدند به آن، با اينكه براي آن خدمت آمده بودند، خداي تبارك و تعالي ايشان را ذخيره كرده است كه همان معنايي كه همه انبيا آرزو داشتند، لكن موانع، اسباب اين شد كه نتوانستند اجرا بكنند و همه اوليا آرزو داشتند و موفق نشدند كه اجرا بكنند، به دست اين بزرگوار اجرا بشود. اينكه اين بزرگوار را طول عمر داده، خداي تبارك و تعالي، براي يك هم چو معنايي، ما از آن مي فهميم كه در بشر كسي نبوده است ديگر، قابل يك هم چو معنايي نبوده است. و بعد از انبيا كه آنها هم بودند، لكن موفق نشدند، كسي بعد از انبيا و اولياي بزرگ، پدران حضرت موعود (عج)، كسي نبوده است كه بعد از اين، اگر مهدي موعود (عج) هم مثل ساير اوليا به جوار رحمت حق مي رفتند، ديگر در بشر، كسي نبوده است كه اين اجراي عدالت را بكند. نمي توانسته و اين، يك موجودي است كه ذخيره شده است براي يك هم‌چو مطلبي. عدالت، رسالت همه انبيا
قضيه غيبت حضرت صاحب (عج)، قضيه مهمي است كه به ما مسائلي مي فهماند. من جمله اين كه: براي يك هم چو كار بزرگي كه در تمام دنيا، عدالت به معناي واقعي اجرا بشود، در تمام بشر نبوده كسي الا مهدي موعود (عج) كه خداي تبارك و تعالي او را ذخيره كرده است براي بشر. هر يك از انبيا كه آمدند، براي اجراي عدالت آمدند و مقصدشان هم اين بود كه اجراي عدالت را در همه عالم بكنند، لكن موفق نشدند. حتي رسول ختمي مرتبت (ص) كه براي اصلاح بشر آمده بود و براي اجراي عدالت آمده بود و براي تربيت بشر آمده بود، باز در زمان خودشان موفق نشدند به اين معنا.[2] عدالت خواهي، وظيفه منتظران
ما منتظران مقدم مباركش، مكلف هستيم تا با تمام توان كوشش كنيم تا قانون عدل الهي را در اين كشور ولي عصر (عج) حاكم كنيم و از تفرقه و نفاق و دغل بازي بپرهيزيم و رضاي خداوند متعال را در نظر بگيريم.[3] اين كشوري كه كشور ائمه هدي و كشور صاحب الزمان (عج) است، بايد كشوري باشد كه تا ظهور موعود ايشان به استقلال خويش ادامه بدهد، قدرت خودش را در خدمت آن بزرگوار قرار بدهد كه عالم را انشاء الله به عدل و داد بكشد و از اين جورهايي كه بر مستضعفان مي گذرد، جلوگيري كند.[4] حالا ابتدا اين پر كردن دنيا را از عدالت، اين را ما نمي توانيم بكنيم. اگر مي توانستيم مي كرديم، اما چون نمي توانيم بكنيم، ايشان بايد بيايند. الان عالم پر از ظلم است. شما يك نقطه هستيد در عالم. عالم پر از ظلم است، ما اگر بتوانيم جلوي ظلم را بگيريم، بايد بگيريم. تكليف مان است. ضرورت اسلام و قرآن، تكليف ما كرده است كه بايد برويم همة كار را بكنيم. اما نمي توانيم بكنيم، چون نمي‌توانيم بكنيم، بايد او بيايد تا بكند، اما ما بايد فراهم كنيم كار را. فراهم كردن اسباب اين است كه كار را نزديك بكنيم، كار را هم چو بكنيم كه مهيا بشود عالم براي آمدن حضرت(عج).[5] حكومت عدل
آن كاري كه لشكر امام زمان (ع) بايد بكند، با آن كاري كه لشكر طاغوت مي كرد، فرق دارد. همان طوري كه خود امام زمان (ع) با طاغوت فرق داشت. آن، حكومت جور بود و اين، حكومت عدل. آن، حكومت طاغوت بود و اين، حكومت خدا.[6] عدالت، يك عدالت اجتماعي در همه عالم مي آيد، اما نه اينكه انسان ها بشوند يك انسان ديگر. انسان ها همان هستند كه يك دسته شان خوبند، يك دسته شان بد. منتها آنهايي كه بد هستند، ديگر نمي توانند كارهاي خلاف بكنند.[7] در حكومت عدل بقية الله(عج) هم عدالت جاري مي شود، لكن حب هاي نفساني در بسياري از قشرها باقي است و همان حب هاي نفساني است كه بعضي روايات هست كه حضرت مهدي (عج) را تكفير مي كنند.[8] ما نبايد توقع داشته باشيم كه، صبح كنيم در حالي كه همه چيز سر جاي خودش باشد. در زمان حضرت صاحب (عج) هم كه ايشان با تمام قدرت مي خواهند عدل را اجرا نمايند، با اين ترتيب نمي شود كه هيچ كس حتي خلاف پنهاني هم نكند.[9] عدالت فراگير
و فتنه انگيزي ها پاك شود و حكومت عدل الهي بر سراسر گيتي گسترش يابد و منافقان و حيله گران از صحنه خارج شوند و پرچم عدالت و رحمت حق تعالي بر بسيط زمين، افراشته گردد و تنها قانون عدل اسلامي بر بشريت حاكم شود و كاخ هاي ستم و كنگره هاي بيداد فرو ريزد و آن چه غايت بعثت انبيا عليهم صلوات الله و حاميان اولياء (ع) بوده، تحقق يابد و بركات حق تعالي بر زمين نازل شود و قلم هاي ننگين و زبان هاي نفاق افكن، شكسته و بريده شود و سلطان حق تعالي بر عالم پرتوافكن گردد و شياطين و شيطان صفتان به انزوا گرايند و سازمان هاي دروغين حقوق بشر از دنيا برچيده شوند و اميد است كه خداوند متعال آن روز فرخنده را به ظهور اين مولود فرخنده هر چه زودتر فرا رساند و خورشيد هدايت و امامت را طالع فرمايد.[10] [1] . صحيفه نور، ج 12، صص 207ـ209. [2] . همان. [3] . صحيفه نور، ج 15، ص 22. [4] . صحيفه نور، ج 14، ص 195. [5] . صحيفه نور، ج 20، صص 198ـ199. [6] . صحيفه نور، ج 11، ص 135. [7] . صحيفه نور، ج 20، ص 79. [8] . صحيفه نور، ج 16، ص 105. [9] . صحيفه امام، ج 19، ص 303. [10] . صحيفه نور، ج15، ص 22.
