محمد صابر جعفرى اشاره: اعتقاد به مهدويت و انتظار منجى مصلح، تحرك بخش و مقاومت آفرين است؛ زيرا فرد منتظر از احساس حضور امام، اميد و نشاط مىگيرد و براى برپايى حق، مبارزه و مجاهدت مىكند. از اين رو، ستيز با اين تفكر، براى دشمن، امرى حياتى و استراتژيك است. اين نوشتار، عهده دار تبيين شيوههاى دشمن در ستيز با ايدهى مهدويت و انتظار، از «انكار» و «تحريف» و «تخريب» و «جايگزينى» است. نويسنده، براى نمونه، فيلم «پيشگويىهاى نوسترا داموس» را با تامل و تعمق در اشعار او و تفسيرهاى آن، مورد تحليل جدى قرار داده است. تبيين آثار و پيامدهاى مهدى باورى و انتظار، انسان را متقاعد مىكند كه مبارزه و ستيز با اين تفكر، براى دشمن، استراتژيك و ضرورى است و ذكر نمونههاى عينى، به وضوح مىرساند كه دشمن، به ضرورت مطلب، پى برده، لذا از هيچ كارى دريغ نمىورزد. ما، در اين نوشته. به دنبال ارائهى تمام شيوهها و روشهاى دشمن در قبال مسئلهى انتظار و مهدى باورى نيستيم. چنين امرى، نه در سطح علم و تحقيقات ما است و نه با توجه به اختاپوس اطلاعاتى دشمنان، به راحتى، پى بردنى است. هدف ما، اعلام جدى بودن مبارزه دشمنان با مقولهى مهدويت است تا درپرتو آن، به شيوهها و روشها دقيقتر بينديشيم و بدون سهل انگارى در آن، تامل بيشترى كنيم، «تا در نقطهى مقابل تلاش دشمن، در جهت اعتماد و عمل و تبليغ و تبيين حقيقت مهدويت، حركت كنيم». (1)
آثار انتظار و اميد
گفتنى است، جداى از آثار مهدى باورى، صرف انتظار و اميد، خود، داراى نتايجى بس مثمر ثمر است. نهرو گويد: در دنيايى كه پر از كشمكش و نفرت و خشونت است، اعتقاد بستن به سرنوشت انسانى، ضرورىتر از هر زمان ديگر است... هرگاه، آيندهاى كه ما براى آن كار مىكنيم، سرشار از اميد براى بشريتباشد، نا به سامانىهاى دنيوى كنونى، چندان اهميتى ندارد و كار كردن براى آن آينده، داراى حقانيت است. (2)