مفضلبنعمر مىگويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «هنگامى كه قائم آل محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم ظهوركند، تعدادى از پشت كعبه بيرون مىآيند كه عبارتند از: بيست و هفت نفر از قوم موسى -آنان كه به حق قضاوت مىكنند-، هفت نفر از اصحاب كهف، يوشع وصى موسى، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسى، ابادجانه انصارى(29) و مالك اشتر».(30)امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «روح مؤمنان، آل محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم را در كوههاى رضوى مىبينند و از غذاى آنان مىخورند و از نوشيدنىهاى آنان مىآشامند؛ در مجالس آنان شركت مىجويند و با ايشان هم سخن مىشوند تا روزگارى كه قائم ما اهل بيت قيام كند. در آن هنگام كه خداوند آنان را بر مىانگيزد؛ آنان گروه گروه، دعوت حضرت را مىپذيرند و همراه حضرت مىآيند. در آن روزگار صاحبان عقايد باطل به شك و ترديد دچار مىشوند و گروهها و احزاب و مدّعيان طرفدارى و پيروى، از هم مىپاشند و مقرّبان درگاه الهى (و مؤمنان) نجات مىيابند».(31)ابن جريح مىگويد: شنيدهام هنگامى كه دوازده قبيله از بنى اسرائيل پيامبران خود را كشتند و كافر شدند، يك قبيله از اين رفتار پشيمان شد، و از كرده خويش بيزارى جستند و از خداوند درخواست جدايى ميان آنان با ديگر قبايل كردند. خداوند كانالى در زيرزمين گشود كه آنان به مدّت يك سال و نيم در آن حركت مىكردند تا اين كه از پشت سرزمين چين سر در آوردند و هنوز در آنجا به سر مىبرند. آنان مسلمان هستند و به قبله ما روى مىآورند.(32)برخى مىگويند: جبرئيل در شب معراج، پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم را نزد آنان برد و حضرت ده سوره از سورههاى مكى قرآن را براى آنان خواند. آنان ايمان آوردند و رسالت حضرتش را تصديق كردند. پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم به آنان دستور داد در همانجا اقامت داشته باشند و شنبه (كه روز تعطيلى يهوديان است) كار را رها كنند و نماز را به پا دارند و زكات بدهند. آنان نيز پذيرفتند و اين وظايف را انجام دادند.(33) و فريضه ديگرى واجب نشده بود.ابن عباس مىگويد: در تفسير آيه مباركه (وقَلنا مِنْ بعَدِهِ لِبَنى إسرائيلَ اسْكُنُوا الأرضَ فإذاجاءَ وَعْدُ الآخرِةِ جِئْنابِكُمْ لَفيفاً؛(34) و پس از آن به بنى اسرائيل فرمان داديم كه در آن سرزمين ساكنشويد تا از آن پس كه وعده آخرت فرا رسد، همه شما را باز مبعوث گردانيم). گفتهاند كه مراداز وعده آخرى، ظهور حضرت عيسى عليه السلام است كه بنى اسرائيل همراه آن حضرت قيام مىكنند؛ ولى اصحاب ما روايت كردهاند كه آنان به همراه حضرت قائم آل محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم قيام مىكنند.(35)در تفسير آيه شريفه (وَمِنْ قَوْمِ موسى أمَّةٌ يَهْدُونَ بِالحقِّ و به يَعْدلُونَ؛(36) گروهى از قوم موسى به (دين) حق هدايت گرديده، به آن دين باز مىگردند (مردم را هم به دين اسلام و قرآن دعوت مىكنند)). مرحوم مجلسى مىفرمايد: در اين كه اين امت چه كسانى هستند، اختلاف نظر است.برخى چون ابنعباس مىگويند: آنان قومى هستند كه در آن سوى چين زندگى مىكنند و ميان سرزمين آنان و چين، بيابانى از شن روان فاصله شده است. آنان هرگز در حكم خدا، دگرگونى و تبديل پديد نمىآورند.(37)امام باقر عليه السلام در وصف آنان مىفرمايد: «آنان مالى را مخصوص به خود نمىدانند، بدون اين كه برادر ايمانىشان را در آن شريك بدانند. آنان نيز شب استراحت مىكنند و روز بيدارند و به كشاورزى اشتغال دارند. ولى كسى از ما (مردم) به سرزمين آنان نمىرسد و فردى از آنان به سرزمين ما (مردم) نمىآيد و آنان بر حق هستند».(38)درباره آيه شريفه (وَمِنَ الَّذينَ قالُوا إنّا نصارىَ أخذنا ميثاقَهُم، فَنَسُوا حَظَّاً مِمّا ذُكِرُوا به؛(39) برخى از آنان كه گفتند: ما به كيش عيسى هستيم، از آنان عهد گرفتيم كه پيرو (كتاب) و رسول خدا باشند. آنان از آن چه (در انجيل) پند داده شدند، نصيب بزرگى را از دست دادند (و با حق مخالفت كردند)).امام صادق عليه السلام فرمود: «نصارا اين راه و رسم را متذكر خواهند شد و گروهى از آنان همراه حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف خواهند بود».(40)
لطفا منتظر باشید ...
