د) تابوت موسى عليه السلام - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

د) تابوت موسى عليه السلام

در كتاب غاية المرام به نقل از پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم آمده است: «به هنگام ظهور حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف، حضرت عيسى عليه السلام فرود مى‏آيد و كتاب‏ها را از انطاكيه گردآورى مى‏كند. خداوند براى او، از چهره (إرم ذاتِ العماد)(15) پرده بر مى‏دارد و كاخى را كه حضرت سليمان پيش از مرگش ساخت، آشكار مى‏سازد. حضرت، دارائى‏هاى كاخ را گردآورى مى‏كند و آن را بين مسلمانان تقسيم مى‏نمايد و تابوتى را - كه خداوند به «ارميا» دستور انداختن آن را در درياى طبرستان داده بود - خارج مى‏سازد.

آن‏چه را كه خاندان موسى و هارون به يادگار گذشته‏اند، در آن تابوت موجود است و نيز الواح و عصاى موسى و قباى هارون و ده صاع از غذايى كه بر بنى اسرائيل فرودمى‏آمد و مرغ‏هاى بريانى كه بنى اسرائيل، براى آيندگان خود ذخيره كرده‏اند، درآن‏مى‏باشد. آن‏گاه به كمك آن تابوت شهرها را مى‏گشايد؛ همان گونه كه پيش از او نيز چنين كردند».(16)

ينابيع المودّه، اين مطلب را با اندكى تغيير به حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف نسبت مى‏دهد و مى‏گويد «حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از غارى در سرزمين انطاكيه، كتاب‏هايى را بيرون مى‏آورد و كتاب زبور داود را از درياچه طبرستان بيرون مى‏آورد. در آن كتاب، يادگارهاى خاندان‏موسى و هارون موجود است و فرشتگان آن را بر دوش مى‏كشند و الواح و عصاى موسى عليه السلام در آن است».(17)

(1). مستدرك الوسائل، ج‏12، ص‏335 و ج‏14، ص‏354.

(2). بحارالانوار، ج‏52، ص‏356.

(3). همان، ص‏343.

(4). نعمانى، غيبة، ص‏308؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏361.

(5). حصينى، الهدايه، ص‏31؛ ارشاد القلوب، ص‏286.

(6). كمال الدين، ج‏2، ص‏672؛ نعمانى، غيبة، ص‏309؛ كامل الزيارات، ص‏120؛ العدد القويه، ص‏74؛ مستدرك الوسائل، ج‏10، ص‏245.

(7). بحارالانوار، ج‏52، ص‏343؛ نورالثقلين، ج‏1، ص‏388؛ القول المختصر، ص‏21.

(8). اثبات الهداة، ج‏3، ص‏549؛ نورالثقلين، ج‏12، ص‏388؛ مستدرك الوسائل، ج‏2، ص‏448.

(9). بحارالانوار، ج‏14، ص‏339؛ ر. ك: نعمانى، غيبة، ص‏311.

(10). ابن‏حمّاد، فتن، ص‏101؛ شافعى، بيان، ص‏515؛ الحاوى للفتاوى، ج‏2، ص‏73؛ الصواعق المحرقه، ص‏167؛ كنزالعمّال، ج‏4، ص‏589؛ ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏73؛ احقاق الحق، ج‏19، ص‏652.

(11). نحل (16) آيه‏1.

(12). تأويل الآيات الظاهرة، ج‏1، ص‏252؛ اثبات الهداة، ج‏3، ص‏562؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏356.

(13). دلائل الامامه، ص‏241؛ اثبات الهداة، ج‏3، ص‏573.

(14). بصائر الدرجات، ص‏144؛ اثبات الهداة، ج‏3، ص‏523؛ تبصرة الولى، ص‏97؛ بحارالانوار، ج‏27، ص‏41 و ج‏54، ص‏334.

(15). اشاره به اين آيه شريفه است: (إرَم ذاتِ العِماد الَّتى لَمْ يُخلَق مثلها فى البِلاد؛ اى رسول خدا! آيا نديدى كه خداى تو مردم شهر ارَم را كه صاحب قدرت و عظمت بودند، چگونه كيفر داد؟ در صورتى كه مانند آن شهر در استحكام و بزرگى در جهان نبود). فجر (89) آيه 8. مقصود اين حديث آن است كه چنين شهر پرشكوه و با عظمتى براى عيسى عليه السلام دوباره آشكار مى‏شود و اين شهر مخفى، پديدار مى‏گردد.

(16). غاية المرام، ص‏697؛ حلية الابرار، ج‏2، ص‏620؛ الشيعة و الرجعه، ج‏1، ص‏136؛ ر. ك: ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏66؛ اثبات الهداة، ج‏3، ص‏489، 541.

(17). ينابيع المودّه، ص‏401؛ ابن‏حمّاد، فتن، ص‏98؛ متقى هندى، برهان، ص‏157؛ ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏67.