ه) دين فروشى - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

ه) دين فروشى

انسان مكلّف است كه اگر جانش به خطر افتاد، از مالش بگذرد تا جانش محفوظ بماند و اگر دينش را خطرى تهديد كرد، از جانش مايه بگذارد تا خطر متوجّه دينش نشود؛ ولى در آخرالزمان دين را به بهاى كمى مى‏فروشند و انسان‏هايى كه صبح مؤمن بوده‏اند، بعد از ظهر كافر مى‏گردند.

رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم در اين باره فرموده است: «واى بر عرب از شرّى كه به آنان نزديك شده است. فتنه‏هايى چون پاره‏هاى شب تاريك و ظلمانى. صبح‏گاهان مرد مؤمن است و به هنگام غروب كافر. گروهى دين خود را به بهاى ناچيز و متاع اندك مى‏فروشند. كسى كه در آن روز به دين خود چنگ زده و پاى بند است، همانند كسى است كه گلوله‏اى از آتش را در دست گرفته يا بوته‏اى از خار را در دست مى‏فشرد».(6)

(1). ثواب الاعمال، ص‏301؛ جامع الاخبار، ص‏129؛ بحار الانوار، ج‏52، ص‏190.

(2). تفسير فرات، ص‏44.

(3). بحارالانوار، ج‏2، ص‏190.

(4). ثواب الاعمال، ص‏301؛ جامع الاخبار، ص‏129؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏190.

(5). ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏144.

(6). احمد، مسند، ج‏2، ص‏390.