بخش سوم حكومت - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

بخش سوم حكومت

فصل اوّل دولت حق

اداره سرزمينى به گستردگى دنيا، كار دشوارى است كه تنها با برخوردارى از رهبرى الهى و كارگزارانى دلسوز ومعتقد به نظام الهى و حاكميت اسلام امكان‏پذير است. آرى، امام عليه السلام براى اداره سرزمين‏ها وزيرانى را مى‏گمارد كه پيشينه مبارزاتى داشته، در تجربه و عمل، پايدارى و قاطعيت از خود نشان داده‏اند.

استاندارانى با شخصيتى قوى، اداره روش امور استان‏ها را به عهده مى‏گيرند كه جز مصالح كشور اسلامى و خشنودى خداوند، به چيز ديگرى نمى‏انديشند. روشن است، كشورى كه مسؤولانش داراى اين ويژگى‏ها باشند، بر دشوارى‏ها پيروز مى‏شود و ويرانى‏هاى حكومت‏هاى پيشين با موفقيّت به آبادانى تبديل مى‏گردد و وضع به گونه‏اى دگرگون مى‏شود كه زندگان آرزوى زندگى دوباره مردگان را مى‏نمايند.

بايد توجّه داشت كه حضرت عليه السلام هنگامى زمام امور را به دست مى‏گيرد كه دنيا وارث انبوهى از نابسامانى‏هاست و ميليون‏ها معلول و بيمار جسمى و روانى وجود دارد. هاله‏اى از ويرانى‏ها بر دنيا سايه افكنده است و ناامنى همه‏جا را فرا گرفته است. شهرها در اثر جنگ و نبرد به ويرانه‏اى تبديل گشته است و نابودى كشتزارها در اثر آلودگى محيط زيست، كمبود ارزاق را به دنبال داشته است.

از سويى، مردم جهان، دولت‏ها، احزاب و سازمان‏هاى بسيارى را ديده‏اند كه مدّعى بوده‏اند، اگر زمام امور را به دست گيرند، مى‏توانند به جهان و جهانيان خدمت كنند و آرامش و امنيّت و بهبودى وضع اقتصادى را به ارمغان آورند؛ ولى در عمل هر كدام از ديگرى بدتر رفتار كردند و جز فساد وكشتار و ويرانى چيزى به ارمغان نياورند.

كمونيسم متلاشى شد، مائوئيسم مغضوب سران خود قرار گرفت و دمكراسى غربى جز شعارى مردم فريب چيزى بيش نبود.

سرانجام روزگارى فرا مى‏رسد كه عدل و عدالت به دست تواناى مرد الهى در روى زمين مرده از ستم پياده مى‏شود. او آن‏چنان در اجراى اين شعار «يملاء الأرض قسطاً و عدلاً؛ زمين را پر از عدل و قسط مى‏كند». جدّى و مصمّم است كه آثار آن در همه‏جا نمايان‏مى‏شود.

حضرت، حكومت را به گونه‏اى سازماندهى مى‏كند و مردم را به گونه‏اى تربيت مى‏نمايد كه ديگر واژه ستم از ذهن‏ها رخت بر مى‏بندد و به تعبير روايات، ديگر كسى به ديگرى ستم نمى‏كند؛ حتى حيوانات نيز دست از تعدّى و ستم بر مى‏دارند و گوسفند همنشين گرگ مى‏گردد.

امّ سلمه مى‏گويد: پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: «مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف چنان عدالتى در جامعه برپا مى‏كند كه زندگان آرزو مى‏كنند، كاش مردگانشان زنده مى‏بودند و از آن عدالت بهره‏مند مى‏گرديدند».(1)

امام باقر عليه السلام در تفسير آيه شريفه (واعلموا أنّ اللَّه يحيى الأرض بعد موتها(2)؛ بدانيد وآگاه باشيد كه خداوند، زمين را پس از مرگش زنده مى‏كند)، مى‏فرمايد: «خداوند زمين را با حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف زنده مى‏گرداند. آن حضرت در زمين به عدالت رفتار مى‏كند و زمين را با گسترش عدالت زنده مى‏نمايد؛ پس از آن كه در اثر گسترش ستم مرده بود».(3)

نيز امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «به خدا سوگند، به‏طور حتم عدالت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به درون خانه‏ها و اتاق‏هاى‏شان نفوذ مى‏كند؛ هم‏چنان‏كه سرما و گرما در آن وارد مى‏شود».(4)

از اين روايت استفاده مى‏شود كه با وجود خواسته گروهى و حتى مخالفت آنان، عدالت همه جهان را بدون استثنا در بر مى‏گيرد.

امام باقر عليه السلام در تفسير آيه شريفه (الّذين إن مكّنّاهم فى الأرضِ أقاموا الصلوةَ...؛(5) آنان كه وقتى در زمين حاكميتشان بخشيم نماز را بپا مى‏دارند و...) مى‏فرمايد: «اين آيه در شأن مهدى و يارانش فرود آمده است. خداوند به وسيله آنان، دين خود را آشكار مى‏كند و حاكم مى‏گرداند؛ به گونه‏اى كه اثرى از ستم و بدعت ديده نمى‏شود».(6)

امام رضا عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: «آن‏گاه كه حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف ظهور كند، ترازوى عدالت را در جامعه برقرار مى‏كند و از آن پس، كسى به ديگرى ستم نمى‏كند».(7)

نيز اميرمؤمنان عليه السلام مى‏فرمايد: «حضرتش در ميان كشاورزان و مردم به عدالت رفتارمى‏كند».(8)

جابر بن عبداللَّه انصارى مى‏گويد: شخصى خدمت امام باقر عليه السلام رسيد و عرض كرد: اين پانصد درهم زكات اموالم را از من تحويل بگير! امام عليه السلام فرمود: «خودت آن را داشته باش و به همسايگان و بيچارگان و نيازمندان مسلمان بده». پس فرمود: «هنگامى كه مهدى ما اهل بيت قيام كند، اموال را يكسان تقسيم مى‏كند و به عدالت با آنان رفتار مى‏نمايد. پس هر كس كه از او پيروى كند، از خدا پيروى كرده است و كسى كه نافرمانى او كند، خدا را سركشى نموده است و بدين سبب نام حضرتش را مهدى گذارده‏اند كه به امور و مسائلى پنهان هدايت مى‏شود».(9)

عدالت در روزگار مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف چنان فراگير مى‏شود كه حتى اولويت‏هاى شرعى رعايت مى‏گردد و كسانى كه مى‏خواهند واجبات خود را انجام دهند، بر كسانى‏كه درصدد انجام مستحبات هستند، در بهره‏گيرى از امكاناتى كه براى آن منظور است، مقدّم هستند. مثلاً در روزگار حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف كه اسلام و حكومت الهى در سراسر جهان برقرار مى‏شود، طبيعى است كه شعاير الهى نيز با شكوهى وصف ناشدنى برگزارمى‏شود.

حج ابراهيمى يكى از شعاير الهى است كه بر اثر گسترش حكومت اسلامى، ديگر مانعى براى رهسپارى به سوى حج بر جاى نمى‏ماند و مردم براى انجام حج، مانند سيلى خروشان به سوى كعبه مى‏شتابند و در نتيجه گرداگرد كعبه شلوغ شده، براى همه حج گزاران كفايت نمى‏كند. امام عليه السلام دستور مى‏دهد كه اولويت را به كسانى دهند كه حج واجب بر عهده دارند و به سخن امام صادق عليه السلام اين نخستين جلوه‏گاه عدالت مهدى موعود است.

امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «نخستين چيزى كه از عدالت حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف آشكارمى‏شود، اين است كه اعلام مى‏كند، كسانى كه حج يا مناسك مستحب به‏جامى‏آورند و حجر الاسود را استلام مى‏كنند و طواف مستحبى انجام مى‏دهند، آن را به كسانى‏كه حج واجب دارند واگذار كنند».(10)