امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «علم و دانش، بيست و هفت حرف است و همه آن چه پيامبران آوردهاند، تنها دو حرف آن است و مردم تاكنون جز با آن دو حرف با حرفهاى ديگر1 آشنايى ندارند و هنگامى كه قائم ما قيام كند، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون آورده، آن را بين مردم نشر و گسترش مىدهد. و آن دو حرف را نيز ضميمه مىكند و مجموع بيست و هفت حرف را در ميان مردم منتشر مىسازد».(1)به نقل راوندى در خرائج «جزءاً» بدل از صرفاً مىباشد.از اين روايت استفاده مىشود كه بشر هر چه از نظر علم و دانش پيشرفت كند، در روزگار حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به يك باره بيش از دوازده برابر رشد و گسترش مىيابد و با اندكى دقت درمى يابيم كه در روزگار آن حضرت، دانش چه پيشرفت شگفتانگيز و خيره كنندهاى خواهد داشت.امام باقر عليه السلام مىفرمايد: «دانشگاهى به كتاب خداوند عزّوجلّ و سنّت پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم، در قلب مهدى ما مىرويد؛ چنانكه گياهى در بهترين كيفيت خود رشد مىكند. هر كس از شما كه تا روزگار ظهور حضرتش باقى بود و او را ملاقات كرد، به هنگام ديدار با ايشان بگويد: سلام بر شما اى خاندان رحمت و نبوت و گنجينه دانش، و جايگاه رسالت!»(2)نيز آن حضرت مىفرمايد: «اين امر (حكومت جهانى اسلام) در شأن كسى است كه سنّ او (به هنگام امامت) از همه ما كمتر و ياد او از همه ما دل نشينتر است. خداوند علم و دانش را به او مىدهد و هرگز او را به خودش وا نمىگذارد».(3)آنحضرت در سخن ديگرى مىفرمايد: «امامى كه قرآن، دانش و سلاح نزد اوست، ازماست».(4)در اين روايت راز پيشرفت و كمال بشريّت گفته شده است؛ زيرا پيشوايى مىتواند جامعه را به سوى خوشبختى و كمال رهبرى كند كه داراى سه چيز باشد: قانونى الهى كه بشر را به سوى كمال هدايت كند؛ دانشى كه در جهت رفاه زندگى بشر به كار گرفته شود و قدرت و اسلحهاى كه مفسدان و موانع تكامل بشريّت را از سر راه بردارد و حضرت ولىعصر عليه السلام به اين چند چيز مجهز است. بنابراين، بر جهان حكومت مىكند و انسانها را علاوه بر اين كه به رشد علمى و تكنيكى مىرساند، به تكامل اخلاقى و انسانى نيز مىرساند.در اينجا به برخى از روايات كه نشان دهنده رشد و پيشرفت صنعت و دانش در روزگار حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف است، اشاره مىكنيم:امام صادق عليه السلام پيرامون چگونگى ارتباط در روزگار امام عصر عليه السلام مىفرمايد: «درروزگار حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف مؤمن در شرق زمين، برادرش را كه در غرب زمين است مىبيند. همچنين مؤمنى كه در غرب است، برادرش را كه در مشرق است مشاهدهمىكند».(5)اين روايت با توجّه به اختراع تلفنهاى تصويرى، بيشتر قابل درك است؛ روشن نيست كه آيا همين روش ارتباطى به گونهاى گسترش مىيابد كه در همه جهان، مردم بتوانند از آن استفاده كنند يا اين كه سيستم پيشرفتهترى جاى آن را مىگيرد و يا اين كه مطلب ديگرى فوق همه اينهاست.نيز آن حضرت در روايتى ديگر مىفرمايد: «هنگامى كه قائم ما قيام كند، خداوند، قدرت شنوايى و بينايى شيعيان ما را افزايش مىدهد؛ به گونهاى كه از فاصله يك بريد (چهار فرسنگ) حضرت با شيعيانش سخن مىگويد و آنان سخنش را مىشنوند و حضرت را مىبينند؛ در حالى كه حضرت در جايگاه خودش مستقر است».(6)مفضلبنعمر از امام صادق عليه السلام پرسيد: در چه بقعه و مكانى حضرت مهدى ظاهرمىشود؟حضرت پاسخ داد: «هيچ بينندهاى نيست كه به هنگام ظهور، حضرت را ببيند و ديگران او را نبينند (يعنى به هنگام ظهور همه او را مىبينند) واگر كسى جز اين مطلب را ادّعا كند، تكذيبش كنيد».(7)امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «گويا حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف را مىبينيم، در حالى كه زره پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم را بر تن دارد... و اهل سرزمينى نماند، مگر اين كه حضرت را ببينند؛ به گونهاى كه گويى حضرتش با آنان در كشورشان است».(8)از اين روايت دانسته مىشود كه در روزگار حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مردم با وسيلهاى جز آنچه اكنون وجود دارد، حضرت را مىبينند؛ زيرا در روايت آمده است: «مردم به گونهاى او را مىبينند كه گويى حضرت در ميان آنان و در كشورشان به سر مىبرد» و در اين باره دو احتمال وجود دارد: 1. سيستم پخش تصوير سه بعدى در آن روزگار در سراسر جهان گسترش مىيابد. 2. سيستم پيشرفتهترى جايگزين آن مىگردد كه به وسيله آن، حضرترا مىبينند يا آن كه حديث اشاره به اعجاز امام دارد.رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم درباره چگونگى حمل و نقل در آن روزگار مىفرمايد: «پس از شما اقوامى خواهند آمد كه زمين زير پاىشان طى و پيموده مىشود و درهاى جهان به روىشان باز مىگردد... زمين در كمتر از يك چشم به هم زدن پيموده مىگردد؛ بهگونهاى كه اگر كسى از آنان بخواهد شرق تا غرب زمين را در ساعتى بپيمايند، اين كار را انجام مىدهند».(9)درباره پيشرفت وسايل اطلاعاتى به هنگام ظهور حضرت و در حكومت امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف رواياتى آمده است كه به ذكر دو روايت بسنده مىكنيم:پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: «سوگند به آن كه جانم در دست اوست، قيامت بر پا نمىشود تا اينكه كفش يا چوب تعليمى يا عصاى شخصى به او خبر دهد كه خانواده او پس از خارجشدنش از خانه، چه كارى انجام داده است».(10)امام باقر عليه السلام درباره اطلاعات در روزگار حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مىفرمايد: «آن حضرت بدينسبب مهدى نام گرفت كه به امور مخفى هدايت مىشود تا جايى كه افرادى را گسيل مىدارد تا شخصى را - كه مردم او را مجرم و گناهكار نمىدانند - به قتل برسانند.ميزان آگاهى حضرت از مردم به اندازهاى است كه اگر كسى در خانه خودش سخنى بگويد: بيم آن دارد كه مبادا، ديوارهاى خانهاش گزارش و شهادت دهند».(11)اين روايت ممكن است به پيشرفت خيره كننده سيستم اطلاعاتى در روزگار حضرت اشاره داشته باشد كه البته حكومتى كه بر سراسر جهان سيطره دارد، نياز به تشكيلات و سيستم پيچيده اطلاعاتى نيز دارد. همچنين ممكن است مراد همان ظاهر عبارت باشد كه خود ديوار گزارش مىدهد.