رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم در اين باره مىفرمايد: «هنگامى كه عيسى بن مريم از آسمان به زمين آيد و دجّال را به قتل رساند...، چوپان به گوسفندان خود مىگويد: براى چَرا به فلان مكان برويد و در اين ساعت بازگرديد! گله گوسفندى ميان دو كشتزار مىشوند؛ ولى هرگز به خوشه اى از آن تعدّى نمىكنند و شاخهاى از آن را با پاى خود نمىشكنند».(1)رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم مىفرمايد: «... زمين را از عدالت پر مىكند تا جايى كه مردم به فطرت خويش باز مىگردند. نه خونى به ناحق ريخته مىشود و نه خوابيدهاى را بيدار مىكنند».(2)ابن عباس درباره گسترش امنيّت در روزگار مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مىگويد: حتى در آن عصر، گرگ، گوسفند را نمىدرد و شير، گاو را از بين نمىبرد و مار به انسان آسيبى نمىرساند و موش، انبانى را نمىجود و به آن دستبرد نمىزند.(3)اميرمؤمنان عليه السلام مىفرمايد: «هرگاه قائم ما قيام كند، آسمان بارانهاى خود را مىبارد و درندگان با چارپايان از در آشتى وارد مىشوند و با انسانها كارى ندارند تا جايى كه زنى از عراق به شام مىرود؛ بدون اين كه درندهاى او را نگران سازد و يا از درندهاى بترسد».(4)نيز آن حضرت مىفرمايد: «لشكر مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف ارتش «أعور دجّال» را نابود مىسازد زمين را از وجود آن پاك مىكند. از آن پس، مهدى فرمانروايى شرق و غرب زمين را بهدست مىگيرد و از جابلقا تا جابرسا را مىگشايد و بر همه كشورها چيره مىشود و حكومت و فرمانروايى او تثبيت مىگردد».(5)آن حضرت با مردم به عدالت رفتار مىكند تا جايى كه گوسفند در كنار گرگ به چريدن مشغول است و كودكان با عقرب بازى مىكنند؛ بدون اين كه آسيبى به آنان برسد. بدىها از بين مىرود و نيكىها بر جاى مىماند.در روايتى آمده است: «قيامت برپا نمىشود تا اينكه حضرت عيسى فرود آيد... و گرگ در گلهاى از گوسفند، همانند سگ گله باشد و شير در گله شتر، گويى بچه شتر ياجفت آن است».(6)حذيفه مىگويد: از پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم شنيدم كه مىفرمود: «به هنگام ظهور حضرت قائم...، پرندگان در لانههاى خود تخم گذارى مىكنند و ماهيان در دريا».(7)شايد منظور اين باشد كه آنها احساس امنيّت مىكنند و بدون دغدغه خاطر در لانه و محلّ زندگى خود تخمگذارى مىكنند.ابو امامه باهلى مىگويد: روزى پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم براى ما خطبه خواند و در پايان آن فرمود: «پيشواى مردم در آن روزگار مردى صالح است... در آن عصر به گوسفند و گاو تعدّى نمىشود و كينهها از سينهها زدوده مىگردد. افسار را از دهان حيوانات برمىدارند (وحيوانات به حقوق ديگران تجاوز نمىكنند تا چه رسد به اين كه انسانها به حقوق يكديگر تجاوز كنند). كودك دستش را در دهان درنده مىگذارد، ولى حيوان آزارى به او نمىرساند. بچهحيوان در جلو شير و درنده انداخته مىشود و به او آسيبى نمىرسد و شير در ميان گله شتر، همانند سگ گله و گرگ در ميان گوسفندان، مانند سگ گله است».(8)شايد اين روايت كنايه از امنيّت كامل و پيدايش جوّ اطمينان به يك ديگر باشد.نيز آن حضرت مىفرمايد: «روزگارى كه عيسى بن مريم به زمين فرود آيد و دجّال را به قتل رساند، مارها و عقربها آشكارند و به كسى آزارى نمىرسانند».(9)از اين احاديث اندازه امنيّت مالى و جانى در روزگار حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به خوبى روشن مىگردد؛ زيرا چوپانى كه گله خود را به بيابان مىفرستد، از دستبرد انسانها و تعدّى درندگان به آنها آسوده خاطر است. انسانى كه به سفر مىرود يا در بين جانوران موذى زندگى مىكند، از آزار و اذيّت آنها در امان است؛ به گونهاى كه گويا قانون احترام به حقوق ديگران حتى براى حيوانات درنده و حشرات نيز پذيرفته شده است و همه در برابر آن خاضع و تسليم هستند. شايد مقدارى از امنيّت بدين سبب باشد كه در روزگار آن حضرت نعمتهاى الهى فراوان است و چون همه جانداران نيز از آن نعمتها بهرهمندند و احساس امنيّت مىكنند، به كسى آسيب نمىرسانند.امنيّت عمومى در عصر امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف چنان فراگير مىشود كه حتى اگر كسى به خواب رود، اطمينان دارد كه او را بيدار نمىكنند و مزاحم خواب او نمىگردند.رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم در اين باره مىفرمايد: «امّت مهدى به آن حضرت پناه مىبرند؛ چنانكه زنبورهاى عسل به ملكه خود پناه مىآورند. آن حضرت زمين را پر از عدل و داد مىكند؛ چنانكه (پيش از آن) پر از ستم و جور شده بود؛ به حدّى كه مردم به فطرت نخستين خود بازمى گردند. شخص خوابيده را از خوابش بيدار نمىكنند و خون كسى ريخته نمىشود».(10)