ب) امنيّت راه‏ها - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

ب) امنيّت راه‏ها

درباره امنيّت راه‏ها در حكومت حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف روايات بسيارى رسيده است كه به گفتن چند روايت بسنده مى‏كنيم:

پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم مى‏فرمايد: «حكومت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به گونه‏اى است كه دو زن شبانه حركت كرده، مسافرت مى‏كنند و از بى‏عدالتى و ستم هراسى ندارند».(11)

نيز آن حضرت مى‏فرمايد: «به يقين خداوند، اين امر (دين خود) را به پايان مى‏رساند؛ به‏گونه‏اى كه شخص سواره در شب از صنعا به حضرموت مسافرت مى‏كند و جز خدا، از كسى ترس ندارد».(12)

شايد گفتن نام اين دو سرزمين به لحاظ داشتن بيابان‏هاى ترسناك باشد كه گاهى از آن به‏مفازه تعبير شده است و به دليل تفأل زدن به پيروزى و جان سالم به در بردن از آن بيابان‏هامى‏باشد.

امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: «به خدا سوگند، ياران مهدى آن اندازه مى‏جنگند تا خدا به يگانگى پرستيده شود و به او شرك نورزند و تا آن‏جا كه پيرزنى سالخورده و ناتوان از اين‏سوى جهان به آن سوى رهسپار شود و كسى متعرّض او نشود».(13)

شخصى از حضرت صادق عليه السلام پرسيد: چرا آرزوى ظهور حضرت قائم عليه السلام را داشته‏باشيم؟ آيا در دوران غيبت مقام والايى داريم؟ حضرت فرمود: «سبحان اللَّه! آيادوست ندارى كه امام، عدالت را در جهان بگستراند و امنيّت را در راه‏ها برقرار كند وباحكم منصفانه با ستمديده رفتار نمايد و به او يارى رساند؟»(14)

يكى از ياران امام صادق عليه السلام مى‏گويد: روزى ابوحنيفه نزد امام صادق عليه السلام آمد. حضرت خطاب به او فرمود: «اين آيه كه مى‏فرمايد: (سيروا فيها ليالى و أيّاماً آمنين؛(15) در زمين شبانه روز سير كنيد در حالى كه در امان باشيد.)» درباره چه سرزمينى است؟»

ابوحنيفه گفت: گمان دارم بين مكه و مدينه باشد.

حضرت به يارانش رو كرد و فرمود: «آيا مى‏دانيد كه مردم در بين اين راه، مورد تعرّض راهزنان قرار مى‏گيرند و اموال آنان به غارت برده مى‏شود و افراد امنيّت ندارند و كشته مى‏گردند؟»

اصحاب پاسخ دادند: آرى، چنين است و ابوحنيفه سكوت كرد.

حضرت بار ديگر از او پرسيد: «اين آيه كه خداوند مى‏فرمايد: (و من دخله كان آمناً؛(16) هركس در آن وارد شود، در امان خواهد بود). درباره كدام نقطه از زمين است؟»

ابوحنيفه گفت: كعبه است.

امام فرمود: «آيا مى‏دانى كه حجاج بن يوسف ثقفى كعبه را براى سركوبى ابن‏زبير به منجنيق بست و او را كشت. آيا او در جاى امن بود؟»

ابوحنيفه سكوت كرد و ديگر سخن نگفت.

چون او از جلسه بيرون رفت؛ ابوبكر حضرمى به حضرت عرض كرد: فدايت شوم!

پاسخ اين دو پرسش چيست؟

امام صادق عليه السلام فرمود: «اى ابابكر! مراد از آيه اوّل، همراهى با قائم ما اهل بيت است. نيز سخن خداوند كه فرمود: "هر كس در آن وارد شود در امان است" يعنى كسى كه دست بيعت به او دهد و در بيعت حضرتش وارد شود و از ياران و اصحاب حضرتش گردد، در امان خواهدبود».

على بن عقبه از پدرش نقل مى‏كند: روزگارى كه حضرت قائم ظهور مى‏كند، به عدالت حكم مى‏نمايد و ستم در حكومتش برچيده مى‏شود وبه سبب وجود آن حضرت راه‏ها و جاده‏ها امن مى‏گردد.(17)

قتاده مى‏گويد: حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف بهترين انسان‏هاست.... در زمان او زمين از چنان امنيّتى برخوردار مى‏گردد كه زنى به همراه پنج زن ديگر، بدون همراه داشتن مردى، به حج مى‏روند و از چيزى ترس ندارند.(18)

عدى بن حاتم مى‏گويد: به يقين روزى فرا مى‏رسد كه زنى ناتوان، به تنهايى از حيره (در نزديكى نجف) به زيارت خانه خدا مى‏رود و از كسى جز خدا نمى‏ترسد.(19)