ب) عمران و آبادانى - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

ب) عمران و آبادانى

هنگامى كه به عظمت و اهميّت عمران و آبادانى در حكومت امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف پى مى‏بريم كه ميزان ويرانى را پيش از ظهور در نظر بگيريم. آرى، جهانى كه گرفتار جنگى ويرانگر شده، طعمه هواهاى نفسانى قدرت طلبان گشته، مدت‏ها در آتش جنگ سوخته، كشته‏ها و ويرانى‏هايى به جاى گذاشته است، نياز بيش‏ترى به آبادانى دارد و حكومت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به اصلاح آن ويرانى‏ها مى‏پردازد و عمران و آبادانى را در سراسر جهان چشمگير مى‏كند.

على عليه السلام مى‏فرمايد: «مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف ياران خود را به سرزمين‏هاى گوناگون مى‏فرستد. يارانى را كه در آغاز قيام با او عهد و پيمان بستند، به سوى شهرها روانه مى‏سازد و آنان را به عدل و احسان سفارش مى‏نمايد. هر يك از آنان فرمانرواى سرزمينى مى‏گردد و پس از آن، همه شهرهاى جهان با عدل و احسان آباد مى‏گردد».(22)

امام باقر عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: «در زمان حكومت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف در روى زمين هيچ ويرانه‏اى نمى‏ماند، مگر آن كه آباد مى‏گردد».(23)

نيز آن‏حضرت مى‏فرمايد: «پس از آن‏كه حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف وارد كوفه مى‏شود... گروهى را مأمور مى‏كند تا از پشت آرامگاه امام‏حسين عليه السلام (بيرون شهر كربلا) رودخانه‏اى به سوى غريين حفر كنند تا آب به سوى شهر نجف سرازير شود و بر روى آن رودخانه، پل‏هايى مى‏سازند».(24)

امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «هنگامى كه قائم ما قيام كند...، خانه‏هاى كوفه به رودخانه كربلا و حيره متصل مى‏گردد».(25)

اين روايت از گسترش آبادانى شهر كوفه خبر مى‏دهد كه از يك سو به حيره - كه اكنون حدود شصت كيلومتر از كوفه دور است - و از سوى ديگر، به كربلا متصل مى‏شود كه آن نيز همين مقدار از كوفه فاصله دارد.

حبه عرنى مى‏گويد: اميرمؤمنان عليه السلام به شهر حيره رفت و در آن‏جا در حالى كه با دستش به كوفه اشاره مى‏كرد، فرمود: «به‏طور حتم خانه‏هاى شهر كوفه به شهر حيره متصل مى‏شود و تا اندازه‏اى رشد مى‏كند كه هر يك ذراع‏(26) (متر) از زمين اين دو شهر به دينارها و قيمت گرانى خريد و فروش مى‏شود».(27)

شايد گسترش كوفه و گرانى زمين آن بدين دليل باشد كه آن‏جا پايتخت حكومت اسلامى خواهد بود و طبق رواياتى، مؤمنان به آن‏جا خواهند رفت.

هم‏چنين در روزگار حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف راه‏ها و جاده‏ها گسترش مى‏يابد و مقرّرات ويژه‏اى در اين زمينه وضع مى‏شود. امام باقر عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد:

«هنگامى كه حضرت قائم قيام كند، به شهر كوفه مى‏رود... آن‏گاه هيچ مسجدى بر روى زمين نمى‏ماند كه شرفه (ايوان و كنگره داشته باشد يا بر خانه‏هاى ديگر مشرف باشد) مگر آن كه آن را ويران مى‏سازد و آن را به شكلى قرار مى‏دهد كه مُشرف نباشد و راه‏هاى اصلى را گسترش مى‏دهد».(28)

امام كاظم عليه السلام مى‏فرمايد: «هنگامى كه قائم ما قيام كند، به آگاهى دارندگان مركب مى‏رساند كه از ميان جاده و خيابان حركت كنند؛ چنان‏كه به افراد پياده دستور مى‏دهد كه ازدو سوى خيابان حركت نمايند. پس هر سواره‏اى كه از كنار خيابان حركت كرد و به كسى آسيب رساند، او را به پرداخت ديه و خون‏بها ملزم مى‏كند و چنان‏چه فردى پياده در ميان خيابان حركت كرد و دچار آسيب شد، حق گرفتن ديه را ندارد».(29)

از اين روايت مى‏فهميم كه شهرها چنان گسترش مى‏يابد و وسائل عبور و مرور چنان‏فراوان مى‏گردد كه نه تنها براى وسائل نقليه، بلكه براى عابران پياده نيز قانون وضع‏مى‏شود.

آرى، حكومتى كه از دانش و صنعت بهره مى‏گيرد و راه‏هاى اصلى را گسترش مى‏دهد و خيابان‏هاى پهناور احداث مى‏كند، به يقين در كنار آن براى رانندگى نيز قوانينى با ضمانت اجرايى قوى وضع مى‏كند.