يكى از مشكلات جامعه، پيش از ظهور امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف، كاهش بهداشت و درمان است كه در نتيجه گسترش بيمارىهايى واگير و مرگهاى ناگهانى را در سراسر جهان در پى دارد. گسترش بيمارىهايى مانند جذام، طاعون، فلج، كورى، سكته و صدها بيمارى خطرناك ديگر آنچنان زندگانى مردم را مورد تهديد قرار مىدهد كه گويى همگان به انتظار مرگ حتمى خود نشستهاند و هرگز اميدى به زندگى ندراند. شب كه به بستر مىروند، اميد زنده ماندن تا صبح و برخاستن از خواب در آنان نيست و آنگاه كه از خانه بيرون مىروند، اميدى به بازگشت خود ندارند.اين اوضاع دلخراش و دردناك، در اثر آلودگى محيط زيست و در نتيجه به كارگيرى سلاحهاى شيمايى، اتمى و ميكربى پديد مىآيد يا افزايش اجساد كشتگان و دفن نشدن آنان و متعفّن شدنشان، عامل آن بيمارىها مىشود و يا بر اثر ديگر بيمارىهاى روانى و روحى است كه از ناامنى و از دست دادن عزيزان پديد مىآيد و شايد نيز معلول همه اينها و چيزهايى است كه ما از آن آگاهى نداريم.حكومت حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف در آن شرايط، نور اميدى در دل انسانهاى بلازده و دردمند آن عصر، براى نابودى آن وضعيت و به ارمغان آوردن تندرستى براى جامعه بشرى است و اين درست همان چيزى است كه حكومت امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف در آن زمينه انجام مىدهد.در اينجا به بازگويى چند روايت درباره وضعيت بهداشت و درمان، پيش از ظهور مىپردازيم و آنگاه رواياتى را درباره كوششهاى حضرت حجّت عليه السلام در تأمين بهداشت و درمان جامعه بيان مىداريم:
لطفا منتظر باشید ...
