فصل چهارم امنيّت پيش از ظهور - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

فصل چهارم امنيّت پيش از ظهور

الف) هرج و مرج و ناامنى

بر اثر تجاوز قدرت هاى بزرگ، امنيّت از ميان حكومت‏هاى كوچك و ملّت‏هاى ضعيف رخت بر خواهد بست و ديگر آزادى و امنيّت مفهومى نخواهد داشت. قدرت‏هاى حاكم بر جهان آن‏چنان عرصه را بر ملل ضعيف تنگ مى‏كنند و تجاوز به حقوق ملّت‏ها را تا آن جا گسترش مى‏دهند كه مردم اجازه نفس كشيدن هم نمى‏يابند.

پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم آن دوران را چنين ترسيم مى‏كند: «به زودى امّت‏ها (پيروان ديگر آيين‏ها و مكاتب) بر ضد شما وارد عمل خواهند شد؛ آن‏گونه كه گرسنگان به ظروف غذا حمله‏ور مى‏شوند». شخصى گفت: از آن جهت كه در آن زمان در اقليّت به سر مى‏بريم، اين‏گونه مورد هجوم قرار خواهيم گرفت؟ پيامبر فرمود: «تعداد شما در آن زمان بسيار خواهد بود، ولى چون خس و خاشاك روى سيل خواهيد بود. خداوند، مهابت و عظمت شما را از دل دشمنانتان خارج ساخته، بر دل‏هاى تان سستى خواهد افكند». كسى پرسيد: اى رسول خدا! اين وهن و سستى به علت چيست؟ فرمود: «دنيا دوستى و ناخوش داشتن مرگ».(1)

اين دو خصلت زشت كه رسول مكرّم از آن ياد كرده است، كافى است كه ملتى را از رسيدن به آزادى و دفاع از ارزش‏هاى خود باز دارد و آنان را به زندگى ذلت‏بار تحت هر شرايطى انس دهد؛ هر چند با از دست دادن دين و اصول مكتب باشد.

رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم مى‏فرمايد: «ظهور مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف هنگامى خواهد بود كه دنيا آشفته و پُراز هرج و مرج گردد و گروهى به گروه ديگر يورش برند(2)؛ نه بزرگ به كوچك رحم كند و نه نيرومند بر ضعيف ترحّم نمايد. در چنين هنگامى خداوند به او اجازه قيام مى‏دهد».(3)