ج) جنايات هولناك - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

ج) جنايات هولناك

جنايات ستمگران و جلّادان در طول تاريخ بسيار سهمگين و وحشتناك بوده است. صفحات تاريخ پر از ستم‏ها و ظلم‏ها و جناياتى است كه فرمانروايان ستمگر و خون آشام بر ملّت‏هاى محروم روا داشته‏اند كه چنگيز، هيتلر و آتيلا نمونه‏هايى از آنان هستند.

امّا جناياتى كه پيش از ظهور امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف در جهان رخ مى‏دهد، از هولناك‏ترين جناياتى است كه مى‏توان تصور كرد. اعدام كودكان خردسال به وسيله چوبه‏هاى دار، سوزاندن كودكان و فروبردن آنان در مايعات گداخته، قطعه قطعه كردن آدم‏ها با اره و ميله‏هاى آهنى و آسياب‏ها، حوادث تلخى است كه پيش از برپايى حكومت عدل جهانى، به وسيله حكومت‏هايى كه خود را مدافع حقوق بشر مى‏دانند، رخ مى‏دهد. با بروز چنين وحشى‏گرى‏هايى است كه اهميّت حكومت حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف - كه به تعبير روايات، پناه محرومان است - آشكار مى‏گردد.

على عليه السلام حوادث تلخ آن روزگار را چنين ترسيم مى‏كند: «همانا سفيانى، گروهى را مأمور مى‏كند تا كودكان را در محلّى جمع كنند؛ آن‏گاه روغن را براى سوزاندن آنان داغ مى‏كند؛ كودكان مى‏گويند: اگر پدران ما با تو مخالفت كردند، گناه ما چيست، كه بايد سوزانده شويم؟ او دو تن به نام‏هاى حسن و حسين را از ميان كودكان بيرون مى‏كشد و به دار مى‏آويزد. پس از آن به سوى كوفه مى‏رود و همان رفتار (وحشتناك پيشين) را با كودكان آن‏جا انجام مى‏دهد و دو كودك به همان نام‏ها را بر در مسجد كوفه به دار مى‏زند و از آن‏جا بيرون مى‏رود و باز جنايت مى‏كند و در حالى كه در دستش نيزه‏اى قرار دارد، زنى باردار را دستگير مى‏كند و آن را به يكى از يارانش مى‏سپارد و فرمان مى‏دهد كه در وسط خيابان به او تجاوز كند. او پس از تجاوز، شكم زن را مى‏درد و جنينش را بيرون مى‏آورد و هيچ كس نمى‏تواند چنين وضعيت هولناكى را تغيير دهد».(5)

امام صادق عليه السلام در خبر لوح مى‏فرمايد: «... خداوند رحمت خويش را به وسيله فرزند دختر پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم كامل مى‏گرداند؛ همان كسى كه كمال موسى، ابهت عيسى و صبر و استقامت ايوب پيامبر را داراست. دوستان من، در دوران (پيش از ظهور) او خوار و ذليل باشند و سرهاى‏شان، همانند سرهاى اهالى ترك و ديلم (براى حكام و ظالمان) هديه برده مى‏شود. آنان كشته شوند و سوزانده گردند و ترسان، وحشت زده و هراسناك باشند. زمين از خونشان رنگين شود و ناله و فرياد در ميان زنانشان زياد گردد. آنان دوستان واقعى من هستند. او به وسيله آنان هر فتنه كور و تاريكى را دفع مى‏كند و زلزله‏ها (وناآرامى‏ها) را بر طرف مى‏سازد و زنجيرها و بندهاى اسارت را از ايشان بر مى‏دارد. درود خداوند بر آنان باد كه ايشان همان هدايت شدگانند».(6)

ابن عباس مى‏گويد: «سفيانى و فلانى خروج مى‏كنند و با هم مى‏جنگند؛ به گونه‏اى كه (سفيانى) شكم زنان را مى‏درد و كودكان را در ديگ‏هاى بزرگ مى‏گدازد و مى‏سوزاند».(7)

ارطات مى‏گويد: سفيانى هر كس را كه با او مخالفت كند، مى‏كشد. با اره‏ها مخالفانش را به دو نيم مى‏كند و با ديگ‏ها آنان را نابود مى‏سازد. اين ستم‏ها، شش ماه به طول مى‏انجامد.(8)