د) آرزوى مرگ زندگان - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

د) آرزوى مرگ زندگان

رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم مى‏فرمايد: «سوگند به آن كه جانم در دست اوست، دنيا به پايان نمى‏رسد تا آن كه زمانى فرا رسد كه مرد به هنگام عبور از گورستان، خود را روى قبر انداخته، مى‏گويد: اى كاش من به جاى صاحب اين قبر بودم. در حالى كه مشكل او بدهكارى نيست؛ بلكه گرفتارى‏ها و فشار روزگار و ظلم و جور است».(9)

از ذكر كلمه رجل در روايت، دو مطلب استفاده مى‏شود: يكى اين كه گرفتارى‏ها و مشكلات آن دوران و به دنبال آن آرزوى مرگ، به طايفه، ملّت و گروه خاصى اختصاص ندارد و همه از حوادث ناگوار در رنج و عذاب خواهند بود. دوم اين كه تعبير مرد نشان دهنده شدت فشار و سختى آن روزگار است؛ زيرا غالباً مرد در برابر مشكلات و نابرابرى‏ها بيش‏تر از زن مقاومت مى‏كند و از اين كه مردان تاب و تحمّل مشكلات و رنج‏هاى آن روزگار را ندارند، استفاده مى‏شود كه مشكل بسيار بزرگ و كمرشكن است.

ابوحمزه ثمالى مى‏گويد: امام باقر عليه السلام فرمود: «اى ابا حمزه! حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف قيام نمى‏كند، مگر در دورانى كه خوف و ترس شديد و مصيبت‏ها و فتنه‏ها (بر جامعه) حاكم باشد و گرفتارى و بلا دامنگير مردم شود و پيش از آن، بيمارى طاعون شيوع يابد، درگيرى شديدومهلكى ميان عرب اتفاق افتد، اختلاف شديدى بين مردم حاكم شود، از هم گسيختگى در دين و آيين آنان رخ دهد و وضعيت مردم تغيير كند تا جايى كه هر آرزومندى هر شب و روز - از آن چه كه از درنده خويى مردم و تجاوز آنان به حقوق يك ديگر مى‏بيند - آرزوى مرگ مى‏كند».(10)

حذيفه صحابى، از پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل مى‏كند: «به يقين زمانى بر شما فرا مى‏رسد كه انسان در آن روزگار، آرزوى مرگ مى‏كند؛ بدون آن كه از جهت فقر و تنگ دستى در فشار باشد».(11)

ابن عمر مى‏گويد: به يقين زمانى بر مردم بيايد كه مؤمن در اثر شدّت گرفتارى‏ها و بلاهاى روى زمين، آرزو كند كه اى كاش كه خود و خانواده‏اش بر كشتى سوار مى‏شدند و در دريا به سر مى‏بردند.(12)