بخش اوّل دورنمايى از جهان پيش از ظهور - چشم اندازی به حکومت امام مهدی عجل اللَّه تعالی فرجه الشریف نسخه متنی

بخش اوّل دورنمايى از جهان پيش از ظهور

آن‏گاه كه در روشنايى قرار داريم، از ارزش آن كم‏تر آگاه مى‏گرديم و زمانى به ارزش واقعى آن پى مى‏بريم كه در ظلمت و تاريكى قرار گرفته باشيم.

هنگامى كه خورشيد جهان افروز در پهنه آسمان مى‏درخشد، كم‏تر بدان توجّه داريم، ولى آن‏گاه كه در پس ابرها قرار گيرد و براى مدتى نور و گرما را از موجودات دريغ ورزد، به ارزش آن، آگاه مى‏گرديم.

ضرورت ظهور خورشيد ولايت را آن‏گاه احساس خواهيم كرد كه از شرايط و اوضاع نابسامان پيش از ظهور آگاه شويم و شرايط سخت روانى آن دوران را درك كنيم. ترسيمى كلّى از آن دوران - كه برگرفته از روايات است - به شرح زير مى‏باشد:

پيش از ظهور امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف فتنه و آشوب، هرج و مرج، نابسامانى، ناامنى و ظلم و بيداد، نابرابرى و اجحاف، قتل و كشتار و تجاوز، همه‏جا را فرا مى‏گيرد و زمين سرشار از ستم و بى‏عدالتى مى‏شود.

جنگ‏هاى خونين ميان ملّت‏ها و كشورهاى جهان آغاز شده، زمين از كشته‏ها انباشته مى‏گردد. كشتار ناحق به حدّى زياد است كه هيچ خانه و خانواده‏اى يافت نمى‏شود كه يك يا چند عزيز خود را از دست ندهد. مردان و جوانان بر اثر جنگ‏ها از بين مى‏روند، تا آن‏جا كه هر سه نفر، دو نفر كشته مى‏شوند.

امنيّت مالى و جانى از ميان ملّت‏ها رخت بر مى‏بندند، راه‏ها و جاده‏ها ناامن مى‏گردد، ترس، وحشت و هراس بشر را فرا مى‏گيرد، مرگ‏هاى زودرس و ناگهانى فراوان مى‏شود. كودكان معصوم با بدترين شكنجه‏ها، به دست فرمانروايان ستمگر كشته مى‏شوند، در خيابان‏ها و معابر عمومى به زنان باردار تجاوز مى‏گردد، بيمارى‏هاى واگير و مرگ‏بار -شايد بر اثر تعفّن پيكر كشته شدگان يا به كارگيرى سلاح‏هاى ميكربى و شيمايى- گسترش مى‏يابد. كمبود مواد غذايى، گرانى و قحطى، زندگى مردم را فلج مى‏كند و زمين از پذيرش بذر و رشد و شكوفايى سر باز مى‏زند. باران‏ها قطع شده، يا بى‏هنگام فرومى‏آيد و زيان مى‏رساند. بر اثر قحطى، زندگى چنان سخت مى‏شود كه برخى از مردم براى تأمين قوت لايموت خود، زنان و دختران خود را در برابر اندكى غذا واگذارمى‏كنند.

در آن شرايط دشوار، نااميدى، بشر را فرا مى‏گيرد و مرگ بهترين هديه الهى به انسان‏ها تلقّى مى‏شود و تنها آرزوى مردم، پايان يافتن زندگى است. در آن هنگام چون شخصى از ميان پيكر كشته شدگان و از كنار گورستان‏ها بگذرد، آرزو مى‏كند: كاش يكى از آنان بود تا از زندگانى ذلت‏بار آسوده مى‏گشت.

در آن هنگام هيچ قدرت و سازمان و تشكيلاتى وجود ندارد كه بتواند آن همه نابسامانى، تجاوز و كشتار را مهار كند و ستمكاران و قدرتمندان را به سزاى كردار ننگينشان برساند. هيچ فريادى براى رهايى مردم به گوش نمى‏رسد. همه مدّعيان نجات بشر، خائن و دروغ گو از كار در مى‏آيند و انسان‏ها تنها ظهور مُصلحى الهى و معجزه‏اى خدايى را انتظار مى‏كشند.

در آن هنگام كه نااميدى همه را فرا گرفته است، لطف و رحمت الهى، مهدى موعود را، پس از سال‏ها غيبت و انتظار، براى نجات انسانيت ظاهر مى‏كند و سروش آسمانى در همه جهان به گوش مى‏رسد كه: «اى اهل عالم! دوران فرمانروايى ستمگران به سرآمد و حكومت عدل الهى فرا رسيد و مهدى ظهور كرد». اين نداى آسمانى، روح اميد را در پيكره بى‏رمق انسان‏ها مى‏دمد و به محرومان و ستمديدگان مژده رهايى مى‏دهد.

آرى، با درك اين زمينه‏هاست كه مى‏توان، به ضرورت ظهور مصلحِ الهى پى برد، و اهميّت و ارزش حكومت عدالت گستر مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف را درك كرد.

در اين‏جا اوضاع نابسامان پيش از ظهور امام عليه السلام را در پنج فصل، از ديدگاه روايات بررسى مى‏كنيم.