از برخى روايات استفاده مىشود كه قم و اهل آن رمز و الگوى تشيّع و ولايت مىباشند.از اين رو، هر كس را كه مىخواستند، دوست دار اهل بيت و علاقهمند به آنان معرفىكنند، او را قمى خطاب مىكردند.گروهى خدمت امام صادق عليه السلام مشرّف شدند و گفتند: ما از مردم رى هستيم. حضرتفرمود: «آفرين به برادرانمان از اهل قم». آنان چندبار تكرار كردند. ما از رى خدمت شما رسيدهايم و حضرت نيز سخن نخست خود را تكرار كرد. آنگاه فرمود: خداوند حرمى دارد كه در مكه است و براى رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نيز حرمى است و آن در مدينه است. كوفه حرم اميرالمؤمنين عليه السلام است و حرم ما (اهل بيت) شهر قم است و به زودى دخترى از فرزندانم به نام فاطمه، در آن دفن مىشود. هر كس او را (با معرفت) زيارت كند، بهشت بر او واجبمىشود».راوى گويد: امام صادق عليه السلام اين سخن را هنگامى بيان كرد كه هنوز امام كاظم عليه السلام متولد نشدهبود.(4)صفوان مىگويد: روزى نزد ابا الحسن - امام كاظم عليه السلام - بودم وسخن از مردم قم و علاقه و ميل آنان به حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به ميان آمد؛ امام هفتم عليه السلام فرمود:«خداوند آنان را رحمت كند و از آنان خشنود باشد. آنگاه ادامه داد، بهشت هشت در دارد كه يكى از آنها براى مردم قم است. در ميان شهرها و كشورها، آنان نيكان و نخبگان شيعيان ما هستند. خداوند ولايت و دوستى ما را، با طينت و سرشت آنان آميخته است».(5)از اين روايت استفاده مىشود كه ائمه معصومين عليهم السلام شهر قم را پايگاه عاشقان اهلبيت و حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف مىدانستهاند و شايد درى از بهشت كه به شهر قم اختصاص دارد، باب المجاهدين يا باب الاخيار (درب نيكان) باشد، چنانكه در روايت نيز به اهل قم، نيكان شيعه گفته شده است.
لطفا منتظر باشید ...
