يكى از ويژگىهاى حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف اين است كه شخصيت درونى انسانها را از چهرهشان مىشناسد و افراد صالح را از ناصالح تشخيص مىدهد و مفسدان را با همان شناخت به سزاى اعمالشان مىرساند.امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «هنگامى كه حضرت قائم، قيام مىكند، احدى نمىماند، مگر آن كه حضرت او را مىشناسد: كه فردى صالح و نيك است يا منحرف و فاسد».(24)نيز مىفرمايد: «هنگامى كه قائم ما قيام كند، دشمنان ما را از چهرههاىشان مىشناسد. آنگاه آنان را از پيشانى (سر) و پاهاىشان مىگيرد (و دستگير مىكند) و خود با يارانش، آنان را با شمشير به قتل مىرسانند».(25)همچنين مىفرمايد: «هنگامى كه قائم آل محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم قيام كند، دوستانش را به كمك قدرت تشخيصى كه دارد، از دشمنانش مىشناسد».معاويه دهنى مىگويد: امام صادق عليه السلام در رابطه با آيه مجرمين از چهرههاىشان شناخته مىشوند، آنگاه از سر و قدمهاىشان گرفته مىشوند،(26) فرمود: «اى معاويه! ديگران درباره آن چه مىگويند؟» عرض كردم: مىپندارند كه خداوند، روز قيامت، گناهكاران را از قيافهشان مىشناسند و از موهاى جلوى سر و پاهاىشان مىگيرند و آنان را در آتش مىاندازد. امام فرمود: «خداوند چه نيازى دارد كه مجرمان را از چهرهشان بشناسد و حال آن كه آنان را آفريده است». عرض كردم: پس معناى آيه چيست؟ فرمود: «هنگامى كه حضرت قائم قيام كند، خداوند به او علم سيماشناسى عطا مىكند و حضرت دستور مىدهد، كافران را از سرو پا گرفته و با شمشير ضربات سختى بر آنان بزنند».(27)