از روايات فهميده مىشود كه تعداد قابل توجّهى از سپاهيان مخصوص و ارتش مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف از ايرانيان هستند و از آنان با تعبيرهاى، اهل رى، اهل خراسان، گنجهاى طالقان، قمىها، اهل فارس و... ياد شده است.امام باقر عليه السلام مىفرمايد: «نيروهايى با پرچمهاى سياه - كه از خراسان قيام كردهاند - در كوفه فرود مىآيند و هنگامى كه حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف در شهر مكه ظهور مىكند، با آن حضرت بيعت مىكنند».(14)امام باقر عليه السلام مىفرمود: «ياران حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه الشريف سى صد و سيزده نفرند و از فرزندان عجم (غير عرب) مىباشند».(15)عبداللَّه بن عمر مىگويد: پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: «خداوند قدرت شما (مسلمانان) را از عجمها قرار مىدهد؛ آنان شيرانى هستند كه هرگز از رزمگاه نمىگريزند. شما (عربها) را مىكشند و دارائىهاى تان را مىبرند».(16)حذيفه نيز از پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم روايتى به همين مضمون نقل مىكند.(17) البته در دلالت اين روايت جاى انديشه و اشكال است. بر پايه روايات، روزى فرا مىرسد كه ايرانيان براى گسترش اسلام و بازگرداندن عربها به اسلام، بر آنان شمشير مىكشند و مخالفان را گردن مىزنند. وضعيت عربها در آن روزگار بسيار ناخوشايند است و روزهاى سخت و ناگوارى را در پيش دارند.هر چند عجم به غير عرب گفته مىشود، ولى بهطور قطع ايرانيان را نيز در بر مىگيرد. بر اساس رواياتى ديگر، در زمينه سازى عملياتى كه پيش از ظهور و به هنگام قيام حضرت مهدى صورت مىگيرد، ايرانيان نقش اساسى دارند و تعداد فراوانى از جنگ آوران را تشكيل مىدهند.در خطبهاى كه على عليه السلام درباره ياران مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف و ملّيت آنها، ايراد كرده است، نام برخى از شهرهاى ايران ذكر شده است.اصبغ بن نباته مىگويد: اميرمؤمنان عليه السلام خطبهاى ايراد كرد و در ضمن آن، حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف و يارانش را - كه همراه حضرت قيام مىكنند - بر شمرد و فرمود: «از اهواز يك نفر؛ از شوشتر يك نفر؛ از شيراز سه نفر به نامهاى حفص، يعقوب و على؛ از اصفهان چهار نفر به نامهاى موسى، على، عبداللَّه و غلفان؛ از بروجرد يك نفر به نام قديم؛ از نهاوند يك نفر به نام عبدالرزاق؛ از همدان(18) سه نفر به نامهاى جعفر، اسحاق و موسى؛ از قم ده نفر كه هم نام اهل بيت رسول خدا هستند (و در حديثى ديگر هيجده نفر ذكر شده است)؛ از شيروان يك نفر؛ از خراسان يك نفر به نام دريد و نيز پنج نفر كه هم نام اصحاب كهف هستند؛ از آمل يك نفر؛ از جرجان يك نفر؛ از دامغان يك نفر؛ از سرخس يك نفر؛ از ساوه يك نفر؛ از طالقان بيست و چهار نفر؛ از قزوين دو نفر؛ از فارس يك نفر؛ از ابهر يك نفر؛ از اردبيل يك نفر؛ از مراغه سه نفر؛ از خوى يك نفر؛ از سلماس يك نفر؛ از آبادان سه نفر؛ از كازرون يك نفر».پس اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: «پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم سى صد و سيزده نفر از ياران مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف به تعداد ياران بدر را براى من بر شمرد و فرمود: خداوند آنان را، در كمتر از يك چشم به هم زدن از مشرق و مغرب زمين، در كنار كعبه گرد مىآورد».(19)چنانكه مشاهده مىكنيد از سى صد و سيزده نفر سپاه مخصوص حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف -كه در آغاز قيام همراه آن حضرت هستند - هفتاد و دو نفر از شهرهاى كنونى ايران مىباشند و اگر طبق نقلى كه دلائل الامامه(20) طبرى آمده است، محاسبه شود، يا نام شهرهايى كه در آن روزگار از ايران بوده است، آورده شود، تعداد ايرانيان از اين نيز بيشتر مىشود.در اين روايت گاهى نام شهرى دوبار آمده است يا اين كه نام چند شهر از يك كشور آمده است و آنگاه نام همان كشور نيز ذكر شده است.در صورتى كه روايت بهطور صحيح نقل شده باشد، شايد نمايانگر تقسيمات و نامگذارى آن روزگار است و تقسيمات جغرافيايى اين عصر نمىتواند ملاك تفسير و فهم اين روايت قرار گيرد؛ زيرا نام شهرها تغيير يافته، گاهى نام يكى از شهرها، در روزگار كنونى بر كشورى گفته مىشود.نكته ديگر اين كه با تطبيق دادن نام شهرها بر نقشه جغرافيايى كنونى جهان، شايد بتوان نتيجه گرفت كه ياوران حضرت در سراسر جهان پراكنده هستند و ممكن است واژه افرنجه - كه در روايت آمده است - اشاره به مغرب زمين باشد. اگر اين تطبيق و سخن صحيح باشد، روايت با جمله «لوخليت قلبت» مصداق و معنا پيدا مىكند؛ زيرا زمين در هيچ دورانى از افراد نيك تهى نمىگردد و گرنه سرنگون و نابود مىگردد.در رواياتى ديگر از شهرهاى به خصوصى نيز نام برده شده است كه در اينجا به ذكر چند روايت درباره شهرهاى قم، خراسان و طالقان بسنده مىكنيم:
لطفا منتظر باشید ...
