به هنگام نماز خواندن بايد پس از خداى متعال امام خود را آنچنان حاضر و ناظر بر اعمالتبدانى كه گويى آن حضرت در كنار تو نشسته و شاهد است. مباد كه نمازت چون نماز حماد باشد كه شصتسال از عمرش گذشته بود اما در حضور حضرت امام صادق، عليهالسلام، نتوانست درست نماز بخواند و همچنين بايد كه در قيام و قعود و ركوع و سجود و به هنگام تشهد كه بر رسول اكرم و خاندان گراميش درود و صلوات مىفرستى به ياد امام زمان خود باشى و چون بگويى: السلام علينا و على عبادالله الصالحين... به ياد امام زمان خود باشى، و چون بگويى: السلام عليكم و رحمالله و بركاته... به ياد محمد و آل محمد، و بويژه امام زمان خود و ساير مؤمنان باشى، تا سلام تو لغو نباشد. و چونسجده شكر به جا مىآورى نيز دعا در حق آن حضرت، ارواحنا فداه، را فراموش نكنى، چنانكه حضرتصادق، عليهالسلام، در سجده خود دعا نموده است. از جمله وظايفى كه در غيبت امام، عليهالسلام، توصيه شده است دعا كردن در حق ايشان استبعد ازنماز و چنگ زدن به دامانشان تا شفاعت كنند در درگاه حضرت احديت كه نمازمان مقبول واقع شود وهمچنين تضرع و زارى كردن است تا اعمال و عبادات ما به هنگام عرضه به ايشان مورد قبول افتد. بهتراست كه تعقيبات بعد از هر نماز اختصاص داده شود به دعا كردن به وجود مقدس امام يا به دعاهايى كه ازامامان به ما رسيده است و بخصوص سلام كردن و زيارت آن حضرت و پدران معصومش بعد از هرنماز ترك نشود كه اين كار سيره و روش اهل اسلام است. (با استفاده از كتاب پيوند معنوى با ساحت قدس معنوى از علىاكبر صدرالاسلام همدانى)
لطفا منتظر باشید ...
