دیوانه عشق تو نسخه متنی

ديوانه عشق تو

هاديشهر ـ رضا قاسم‏زاده

هاديشهر ـ رضا قاسم‏زاده

در آستان صبح وصال

ـ سلام بر تو اى الهه عشق، اى آفتاب پرده‏نشين، اى عصاره ولايت و اى ذخيره امامت، سلام بر تو كه بر اريكه دلها نشسته‏اى و بر اقليم عشق سلطانى.

ـ اى آفتاب حسن! در اقليم عشق اگر بر سرير جمال بنشينى، زيبا رويان جهان در مقابل جلوه جمالت به تعظيم درآيند و خاك ادب بوسند؛ زيرا كه جمال تو جلوه‏اى از جمال يار است و جمال زيبارويان انعكاس ذرّه‏اى از جمال توست و تو اى زيبا صنم! اگر نقاب از چهره براندازى و جهان به نور جمال خود برافروزى، رونق بازار حسن فروشان يكباره فرو ريزد.

محبوب من! در معبد عشق طنين پاى تو پيداست. در محراب عشق سجاده نياز گسترده و با اشك وضو ساخته‏ايم و بر كعبه رخت اقتدا كرده و با خيال روى تو تكبير مى‏گوييم و با گلبانگ سكوت در آستانه قنوت مى‏خوانيم:

«أللّهمّ أرنى الطلعة الرشيده و الغرّة الحميدة و اكحل ناظرى بنظرة منّى اليه».

چه با شكوه است نقطه آغاز آمدنت! روزى كه سيصد و سيزده ستاره نورانى گرد آفتاب رخت گردند. جانشين حضرت حق، مقصود آفرينش عالم! پيغمبر خاتم(ص) تنزيل مجيد در آستين تو نهاده و سلطان كرسى عدل، امام على(ع) تيغ عدالت بر ميان تو بسته و عيسى(ع) با تمام اعجاز، عنان سمند تيز پاى تو را گيرد و موسى(ع) با هزار جلوه طور، چراغدار راه تو باشد. سيلمان(ع) خاتم اختيار جهان در انگشت تو نهاده و خليل(ع) تبر بت‏شكن بر دوش تو گذارده و تمام افلاكيان و مقربان درگاه حضرت حق، مقيم آستان تو باشند و مريم و هاجر و سارا و خديجه(س) و خاتون دو سرا، حضرت زهرا(س) به بدرقه راهت آب پاشند.

روزى كه تو مى‏آيى و بر منبر گل مى‏نشينى، شميم دلنشين كلامت و عطر گلستان جمالت، جهان را رشك باغ جنان خواهد كرد. آسمان عطر خدا گرفته و در باغچه دلها، گلها همه نرگس خواهد شد. بذر صفا در كوير تشنه دلها روئيده و ايام، همه آدينه خواهد گشت.

آرى! لحظه آمدن تو، بسيار تماشايى است كه با وجود تو در چمن دهر بساط عيش برپا شده و غنچه‏هاى عشق باغ آرزوهايمان با نسيم و عطر دلنواز تو شكوفه خواهد زد.

قبله من! بيا كه صحراى سينه ما در عطش اشتياق مى‏سوزد و كوير تفتيده دلها در انتظار رويش سبز بهاران است. تك درخت عشق ما در خشكسال اين حيات كه تنها مرغ عشق تو بر شاخسار آن نشسته، خشكيده است و قامت رعنايش از جور فراق شكسته. تو اى سحاب رحمت و مهر! بر دل تفتيده ما بار تا با نسيم دلنواز تو، به انتظار آمدنت بوستان شود.

اى آفتاب مهر! افسون بر يك هزاره است كه خورشيد جمالت بر ايوان هستى ما نتابيده و ما منتظران شيفته تو چشم بر آسمان ولايت دوخته و به انتظار طلوع آفتاب عدالت نشسته‏ايم.

مولاى من! دلسوخته‏هاى وادى عشقت، دشتهاى طلب و معرفت و عشق را در نورديده و بر آستانه فنا رسيده‏اند. بر ما تشنگان وادى فنا، جرعه‏اى از ساغر مهر تو عين بقاست. ما باده پرستان ميخانه عشق، در انتظار پيمانه‏اى از دست دلبريم.

اى زيباترين گلواژه ديوان عشق! تو چون غزال رميده در غزل رام گشته و مطلع يك شعر خوب و عاشقانه خواهى شد. تو تفسير واژه «عشق» گرديده و در ديوان عشق براى هميشه جاودانه خواهى ماند.

اى ماه من! چه زيباست هر شب با خيال روى تو آرميدن و هر نيمه شب آفتاب ديدن. چه زيباست نقد جان را با عشق تو سودا نمودن و نرد عشق را به تو باختن! چه زيباست كشته مسلخ عشق تو بودن و بر آستان مهر تو جان سپردن!

اى غمگسار غمزدگان! گويند كه مأواى تو در دل شكستگان است. اى دوست! عمرى به راه تو دلى شكسته داريم. خراب آباد دل ما، جز با حضور سبز تو آباد نمى‏شود و ما ويرانه نشينان كوى عشق در انتظار «رجعت سبز» توييم.

هاديشهر ـ رضا قاسم‏زاده