در كوى عشق، قبله زيبا كنم ترا
«كى رفته‏اى ز دل كه تمنا كنم ترا
خورشيد نخوانم كه تويى ماوراى نور
اى چشم و جان و دل كه تويى مايه سرور
پنهان نگشته‏اى كه هويدا كنم ترا»
در عشق و غمزه‏گرى ماهرى به فن
«با صدا هزار جلوه برون آمدى كه من
اى كاش كوى دلشدگان مى‏زدى سرى
اى آنكه از لطافت گل، لطيف‏ترى
تا قبله‏گاه مونس و ترساكنم ترا»
برگرد روى ماه تو پروانه‏اى منم
«خواهم شبى نقاب ز رويت‏برافكنم
يك ره اگر به سوى من آيى نگار من!
از چهره براندازى از نقاب يار من!
هر گه نظر به صورت زيبا كنم ترا»
مهتاب را اگر ز سخاوت به من دهند
«طوبى و سدره اگر به قيامت‏به من دهند
يكجا فداى قامت رعنا كنم ترا»

يك آسمان را ز باران، در بغض درياست‏بى تو
بازآكه بازار هستى، در چنگ صحراست‏بى تو
ميراث ياران خورشيد، در دست اعداست‏بى تو
يك كربلا زخم ترديد، مهمان دلهاست‏بى تو
مهتاب وار اشتياقم، دردام شبهاست‏بى تو
نيلى‏تر از غنچه ياس، رخسار زهراست‏بى تو
بر پيكر زخمى شب، زنجير يلداست‏بى تو
چشمان شب زنده‏داران غرق تمناست‏بى تو
چشمان شب زنده‏داران غرق تمناست‏بى تو

به دور شمع رويت دل، چو يك پروانه مى‏سوزد
فتاده آتشى بردل، كز آن كاشانه مى‏سوزد
هزاران هست و دلداده، از آن جانانه مى‏سوزد
كه بى تو لحظه‏اى جانا، مى‏و ميخانه مى‏سوزد
كه مست از جام عشق است و بسى مستانه مى‏سوزد
ز شور و جذبه آن مى، لب و پيمانه مى‏سوزد
زليخاى دل ما بين، چه سان ديوانه مى‏سوزد
بسان آتشى سركش، ز غم و يرانه مى‏سوزد
چنان آتش كه بر حالم، دل بيگانه مى‏سوزد
چنان مشتاق آن يارم، كه دل «ديوانه مى‏سوزد»
چنان مشتاق آن يارم، كه دل «ديوانه مى‏سوزد»

نام عطرآگين تو عطار شهر عشق ماست
هر نسيمى از سركوى تو آيد كيمياست
بر جبينت فوجى از خورشيد در شور و نواست
حج ما احرام در انوار تو - روحى فداست
دستهايت طالب خون خدا در كربلاست
روز خضراى تجلى‏هايى از شمس‏الضحاست
بى تو هستى مثل يك تاريكى بى‏انتهاست
بى تو هستى مثل يك تاريكى بى‏انتهاست

كه آرد در شبت داوود فانوس‏زبور از عرش
كه نازل مى‏شود برخاك، ايوبى صبور از عرش
نگاه خاكيان بى نور تو افتاده دور از عرش
بباران برقنوت تشنه‏ام باران نور از عرش
بگو كى مى‏دمد موسيقى گرم ظهور از عرش
بگو نازل شود انفاس تو چون نفخ صور از عرش
دلخون شدم ز دستش وز ياد چشم مستش
خمار خال رويش، مست مى سبويش
آرام جان ياران، آن موسم بهاران
آن مقتداى غائب، بهر پدر چو نائب
آن بود، بود بودن، سرچشمه سرودن
اى خاتم امامت، سرمنشاء كرامت
دنيا به انتظار است، مدهوش و بى‏قرار است
بر گو چرانيائى، اى نور روشنائى

فصل كبود خنده ما را، مرور كن
از كوچه‏هاى بى‏كسى ما عبور كن
ما را به حق آينه‏ها، خيس نور كن
از ذهن ما، سؤال درخشان، خطور كن
در ناگهان جلوه خود، غرق شور كن
ما را به راه سير و سلوكت، غيور كن
يا جلوه كن، و يا دل ما را صبور كن
ما را براى چيدن ظلمت، جسور كن
جان جهان، عدالت روشن، ظهور كن
جان جهان، عدالت روشن، ظهور كن