سرمقاله

از اين جا تا دولت کريمه

دولتى پشت دولتى، بختى واسپس بختى ديگر مى‏آيد و مى‏رود. صف بلندى از آمده‏ها و رفته‏ها، دفترى قطور از اسامى حكمرانان مدعى و مدعيان حكمرانى، كاش جملگى مى‏دانستند چشمى نظاره‏گر و حسيبى حسابرس چنان در كاروبار روزگار است كه هيچ ديارالبشرى قادر به گريز از نگاه تيزبين و حسابگرى ريزبين‏اش نيست.

آنكه مى‏رود جز حسرت و يادى كه بر جاى مى‏گذارد نخواهد داشت و آنكه مى‏آيد نيز جز اين برنخواهد داشت؛ حسرت از فرصت رفته و يادى كه هيچ‏كس را ياراى زدودنش از صفحات كتاب هستى نيست. محصولش نيك سرانجامى باشد و چه بدفرجامى به قول سعدى شيرازى:

در گزارشى كه نماينده مقام معظم رهبرى در امور حج و زيارت پس از بازگشت از حج سال جارى ارائه كردند آمده است كه امسال حجاج كشورهاى اسلامى بيش از هر زمان متوجه و متذكر موضوع مهدويت و به‏ويژه حضرت صاحب‏الامر مهدى موعود(ع) بوده‏اند. پيش از اين در مقالات متعدد و گزارشهاى فراوانى، از اقبال عمومى مردم جهان به «موعود رهايى‏بخش» سخن به ميان آمده بود. اين اقبال حكايت از سرخوردگى جهانى از حكومتهاى بشرى غير عادلانه و عارى از معتقدات دينى و آسمانى دارد. يأسى كه جملگى انسانها را در عصر حاضر متوجه آسمان و رهبرى آسمانى كرده‏است. اين گرايش تمايل عمومى ساكنان كره خاك را به عدالت و عدالت‏ورزى نشان مى‏دهد؛ امرى حقيقى كه اگر آن را در سيره و سنت حاكمان و آمران شاهد نباشند از آنان روى برمى‏گردانند. بى‏گمان هيچ‏يك از حاكمان و مدعيان اصلاح و صلاح قادر به محقق ساختن معناو مفهوم كامل عدالت در ميان مناسبات فردى و اجتماعى مردم نيستند كه اگر چنين امرى ممكن بود نياز به حضور و ظهور موعودمنجى مرتفع بود؛ اما اين امر به معنى ايستايى و ركود نيز نيست. اين تكليف مسلم ماست كه از هر شأن و جايگاهى مجرى و منادى و مبلغ عدالت و منتظر امام عادل باشيم. تحقق همين درجه از عدالت نيز مستلزم مجاهده است چنانكه حضور در ميدان جهاد نيز مستلزم گذار از «خود» است. شايد هيچ تعريفى براى انسان امروز مناسب‏تر از آن عبارت معروف نيچه نباشد: «اراده معطوف به قدرت». انسان امروز در هر جا و مقامى، تجسم «اراده معطوف به قدرت است». در واقع عين اين اراده است. اراده‏اى ظهوريافته براى دستيابى به قدرت، تصاحب، تسلط و سردادن شعار «لمن‏الملك اليوم». جملگى در حسرت و حسد چشم به تصاحب جاه و مقام و ثروت قدرت ديگرى دوخته‏ايم. اين اراده به هر عنوان و نامى كه ظهور كند بى‏باكى، حرص، نيرنگ و بالاخره ظلم مى‏پراكند، سياهى به‏بار مى‏آورد و صحنه زمين را بيش از پيش مستعد دورى از خورشيد حقيقت مى‏سازد.

دولتها و حكومتها نيز در عصر غيبت و دورى، چنانچه متذكر و متوجه حق نشوند، تجسم همين اراده‏اند.

«اراده معطوف به قدرت» عين خودمدارى و خودبنيادى نفس اماره است كه بر طبل ظلم و ستم مى‏كوبد. گذار از اين اراده شيطانى و عبور از آن بى‏مدد «عنايت آسمانى» ممكن نيست.

اين «عنايت» مخصوص مجاهدان است؛ چه آنان‏كه در وقت ضرورت در ميدان «جهاد اصغر» حضور مى‏يابند و چه آنان كه در ميدان «جهاد اكبر» واقع مى‏شوند.

گذر از «اراده معطوف به قدرت» و خودپرستى در گرو «مجاهدت» بزرگى است كه همه جامه‏هاى «انانيت و خودپرستى» را بسوزاند.

سالهاست كه بشر «مجاهده بزرگ» را از ياد برده است. اين فراموشى غلتيدن در برهوت بى‏كسى، تنهايى و سياهى و ظلم را روزى او ساخته و ظالم را بر او چيره كرده است.

«مجاهد فى‏سبيل‏اللّه‏» از «خود» مى‏رهد اما «اراده معطوف به قدرت انسان را به سوى «خود» مى‏كشد.

تداوم حيات انقلاب در گرو مجاهده بزرگ است و مجاهده در گرو متذكر شدن نام و ياد امام مبين و حق.

خداوند كليد همه خزائن خود را به دست با كفايت حجت خود حضرت مولانا صاحب‏الزمان، عليه‏السلام، سپرده است. هيچ‏كس را عنايتى و بختى جز آنچه كه آن امام مى‏طلبد نيست؛ حتى اگر بسط عدالت و توزيع قوت خلق روزگار باشد. نسبت يافتن با مهدى آخرالزمان، صلوات‏اللّه‏عليه، شرط خلاصى از وضعيت انفعالى و طاقت‏فرساى كنونى است. هدايت خلق روزگار به سمت سرا و صحن ولى خدا تكليف ماست. رها كردن دست بندگان خدا در دستان با كفايت مردى آسمانى كه به اذن خدا، صاحب همه امكانات و اختيارات است؛ راهى كه بيش از پيش ما را مستعد توجه و عنايت حضرتش مى‏سازد و فرصتهاى فراروى ما، آزمون و ابتلاى سنگينى است كه حجت را بر ما تمام مى‏كند.

اينك كه اراده خداوند جمعى ديگر از خيل ايرانيان مسلمان را در آزمون بزرگ مجلس قانونگذارى گرد آورده، متذكر اين معنا مى‏شويم كه:

توجه و تذكر به ساحت مقدس حضرت صاحب، صلوات‏اللّه‏عليه، تكليف آنان است و اين تكليف در بيان لفظى چند دعاى ساده براى سلامتى ايشان خلاصه نمى‏شود.

جمله خلايق براى خلاصى از ضلالت وگمراهى كه موجب انباشته شدن غرفه‏هاى جهنم از خيل آدميان مى‏شود نيازمند «معرفت يافتن درباره امام زمان و حجت حى حق»اند. تفصيل اين معرفت و ارائه طريق براى گذر دادن ميليونها انسان مسلمان شيعه در تكليف كسانى است كه زمام اداره امور مسلمين را در اختيار مى‏گيرند.

معرفت يافتن، تعهد سنگينى را بر دوش ما بار مى‏كند و مهم‏ترين تكليف امروز در قاموس مردان اهل ولايت و امامت معصومين، عليهم‏السلام، «بسط عدالت» در ميان مناسبات فردى و جمعى مردم است.

كشف نقطه «عدل» در هر يك از مناسبات اقتصادى، اجتماعى، سياسى، حقوقى، تعليمى و... و ارائه طريق براى دور كردن نشانه‏هاى ظلم و بسط عدالت در تكليف كسانى است كه براى اصلاح امور مسلمين قانون وضع مى‏كنند.

«بسط عدالت» و تداوم آن در گرو سلامت و هوشيارى مجريان و ضابطان حدود است. گزينش و تربيت مجريان و ظابطان و كنترل حراست دقيق و حسابرسى مستمر و دائمى از كار و بار آنها، تكليف همه كسانى است كه زمام امور مردم را عهده‏دار مى‏شوند.

كشف همه آنچه عاملان و مجريان را به فساد مى‏افكند و مسدود ساختن همه خلل و فرجى كه موجب لغزش و تجرى و بى‏اعتنايى به عدالت و انصاف مى‏شود در تكليف همه كسانى است كه بر مسند امور خرد و كلان مردم تكيه مى‏زنند. مباد كه غفلت و غيبت موجب شكسته شدن حريمها و حرمتها شود. مقصد و مقصود از آمدن و شدن انسان، رفاه و پيشرفت و توسعه و مدرنيزاسيون و مبدل شدن به قدرتى در كنار قدرتهاى ظالمانه نيست؛ مقصد، معرفت امام حق، همراه شدن با امام حق، خدمت به همه آنچه آن امام مبين بدان راضى است و مجاهده بزرگ براى فراهم آمدن زمينه‏هاى ظهور و تحقق خلافت امام حق برگستره زمين و بالاخره استقبال از آن موعود منجى.

چنانچه اين معنا حاصل شود، همه عزت، همه برخوردارى، همه نعمت، همه امنيت، همه هيبت و همه تضمينهاى لازم براى در امان ماندن حاصل مى‏آيد. شرط دسترسى به همه نعمتها تمسك و توسل آگاهانه به ساحت مقدس حجت حى خداوند است. روح همه طرحها و برنامه‏ها براى زيستن و بودن در گستره زمين نيز همين امر است.

ضمن آرزوى توفيق براى همه خدمتگزاران از خيل خدمتگزاران شيعه خانه امام زمان(عج) (ايران اسلامى) صميمانه آمادگى خود را براى ارائه خدمت اعلام مى‏داريم.