سخنرانى مقام معظم رهبري به مناسبت ميلاد امام عصر (عج) - سخنرانی آیت‏الله خامنه‏ای نسخه متنی

سخنرانى مقام معظم رهبري به مناسبت ميلاد امام عصر (عج)

سيد علي خامنه‏اي
عيد بسيار بزرگ و مسعود ميلاد حضرت خاتم‏الاوصياء حضرت ولى عصروصاحب‏الزمان،ارواحناله‏الفداء و عجل‏الله تعالى له‏الفرج، را به شما برادران و خواهران عزيزى كه در اينجا تشريف داريد، بخصوص برادران و خواهرانى كه از راههاى دور تشريف آورده‏اند، و بالاخص به خانواده‏هاى معظم شهدا جانبازان و ايثارگران و همچنين به همه ملت ايران و به همه شيعيان عالم و به همه كسانى كه در هر نقطه عالم، از ظلم و ستم‏حكومتهاى‏طاغوتى رنج مى‏برند واميدى‏مى‏طلبند، تبريك‏عرض‏مى‏كنم.

يكى از مهمترين روزهاى سال، همين روز نيمه شعبان است كه هم مصادف با ولادت ذى‏جود مسعود حضرت بقية‏الله ، ارواحنا فدا، شده است، و هم شب و روز نيمه شعبان - با قطع نظر از ولادت اين بزرگوار اين شب و روز - از ليالى و ايام متبرك هستند. شب نيمه شعبان، شب بسيار متبركى است، تالى تلو ليالى قدر، و وقت توجه و تذكر و توسل به ذيل عنايات بارى تعالى و طلب و درخواست است. اعمال و ادعيه‏اى هم دارد كه اگر موفق شده‏ايد و آنها را انجام داده‏ايد، كه ان‏شاءالله مشمول قبول پروردگار باشد; اگر كسانى هم غفلت كردند و توجه نداشتند، به ياد نگهدارند كه همه سال، شب نيمه شعبان را مغتنم بشمارند.

مساله ولادت حضرت مهدى، عليه الصلاة والسلام و عجل‏الله تعالى فرجه‏الشريف، از اين جهت هم حائز اهميت‏است كه مساله‏انتظار و دوران موعود را كه در مذهب ما، بلكه در دين مقدس اسلام ترسيم شده است - دوران موعود آخرالزمان، دوران مهدويت - ما به ياد بياوريم، روى آن تكيه كنيم و بر روى آن مطالعه و دقت و بحثهاى مفيدى انجام بگيرد.

همه عقايد سازنده، مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است; برادران و خواهران عزيز، اين نكته بسيار مهمى است! توجه بفرماييد كه ما امروز چقدر بايد هوشيار باشيم! دشمنان سراغ مجموعه احكام و مقررات اسلام رفتند - هر عقيده، هر توصيه‏اى از شرع مقدس كه در زندگى و سرنوشت آينده فرد و جماعت و امت اسلامى تاثير مثبت و بارزى داشته است - به نحوى با آن كلنجار رفتند، تا اگر بتوانند، آن را از بين ببرند; اگر نتوانند، روى محتوايش كار كنند!

خوب، ممكن است‏شما بگوييد كه مگر دشمن چه كاره است، چه طور دشمن مى‏تواند عقايد اسلامى را كارى كند كه از استفاده مردم خارج بشود؟ نه، اين خطاست; دشمن مى‏تواند، منتها نه در كوتاه مدت، بلكه در طول سالهاى متمادى. گاهى دهها سال زحمت مى‏كشند، براى اين كه بتوانند يك نقطه درخشان را كور، يا كمرنگ كنند، يا نقطه تاريكى را به وجود بياورند! سالهاى متمادى مى‏نشينند و پول خرج مى‏كنند! يكى زحمت مى‏كشد و تلاش مى‏كند، ولى توفيق پيدا نمى‏كند; بعد از او كسان ديگرى مى‏آيند. روى عقايد دنياى اسلام، از اين گونه كارها خيلى شده است. روى عقيده توحيد، عقيده امامت، روى اخلاقيات اسلامى، معناى صبر، معناى توكل، معناى قناعت، كار كرده‏اند! همه اينها نقاط برجسته‏اى‏هستندكه‏اگر مامسلمانها درست‏به حقيقت اينها توجه بكينم، تبديل به موتور حركت دهنده جامعه اسلامى مى‏شود; ولى وقتى روى آن كار كردند و آن را خراب و معناى آن را عوض كردند و در ذهنها به صورت ديگرى جاانداختند، همين موتور محرك، به يك داروى مخدر و خواب‏آور تبديل مى‏شود. اين گونه است! در مورد ماجراى اعتقاد به مهدى‏موعود،عليه‏السلام‏يعنى‏اين‏كه درآخرالزمان‏ازخاندان‏پيامبر، شخصى‏ظهورمى‏كندكه‏دنياراازعدل، از دادگسترى و از نيكى پر مى‏كند، تبعيضها، ظلمها، سوءاستفاده‏ها وفاصله‏هاى طبقاتى‏رااز بين مى‏برد نيز خيلى كار كرده‏اند.

اين عقيده كه همه مسلمانها هم به آن‏معتقدند، مخصوص شيعه نيست، البته در خصوصيات و جزئياتش، بعضى فرق، حرفهاى ديگرى دارند، اما اصل اين كه چنين دورانى پيش خواهد آمد و يك نفر از خاندان پيامبر چنين حركت عظيم الهى را انجام خواهد داد و «يملاالله به الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا» بين مسلمانها متواتر است. همه، اين را قبول دارند. خوب، اين عقيده از آن عقايد بسيار كارگشاست كه من حالا مختصر عرض خواهم كرد. به دليل همين كه كارگشاست، دشمنها از يك طرف، و البته دوستان نادان، از روى نادانى و بر اثر بى‏توجهى، كارى مى‏كنند كه هيچ دشمن دانايى به آن خوبى نمى‏تواند ضربه بزند!

حالا بحث ما در مورد دشمنان داناست; سراغ اين عقيده آمدند. من سندى را ديدم كه مربوط به دهها سال قبل، يعنى آن اوايلى است كه استعمار وارد شمال آفريقا شده بود; چون كشورهاى شمال آفريقا، خيلى گرايش به اهل بيت دارند. حالا مذهبشان‏هرمذهبى‏ازمذاهب‏اسلامى كه هست; اما محب اهل بيت‏اند. اين كشورهاى‏«سودان‏»و «مغرب‏» واينها عقيده به مهدويت در آن جاها خيلى پررنگ است.آن زمانى كه استعمار واردآن‏مناطق‏شد، كه ورود استعمار به آن مناطق در قرن گذشته است‏يكى از چيزهايى كه مزاحم استعمار بود، عقيده به مهدويت‏بود!

بنده سندى را ديدم كه آن بزرگان استعمار و فرماندهان استعمارى توصيه مى‏كنند كه ما بايد كارى بكنيم كه اين عقيده به مهدويت، بتدريج از بين مردم زايل بشود! آن روز استعمارگرهاى فرانسوى و استعمارگرهاى انگليسى در بعض جاهاى آن مناطق بودند - فرقى نمى‏كند كه استعمار از كجا باشد - استعمارگرهاى‏خارجى، قضاوتشان اين بود كه تا وقتى عقيده به مهدويت در بين اين مردم رايج است، ما نمى‏توانيم اينها را درست در اختيار بگيريم!

ببينيد عقيده به مهدويت چقدر مهم است! چقدر خطا مى‏كنند كسانى كه به اسم روشنفكرى و به اسم تجددطلبى مى‏آيند و عقايد اسلامى را بدون مطالعه، بدون اطلاع، بدون اينكه بدانند دارند چكار مى‏كنند، مورد ترديد و تشكيك و اينها قرار مى‏دهند! اينها همان كارى را كه دشمن مى‏خواهد، انجام مى‏دهد. عقايد اسلامى اين گونه است. خوب، حالا چرا؟ چند خصوصيت دراين عقيده مهدويت هست، كه اين خصوصيات براى هر ملتى، در حكم خون در كالبد و در حكم روح در جسم است. يكى، اميد است. گاهى اوقات دستهاى قلدر و قدرتمند، ملتهاى ضعيف را به جايى مى‏رساند كه اميدشان را از دست مى‏دهند. وقتى اميد را از دست دادند، ديگر هيچ اقدام نمى‏كنند; مى‏گويند چه فايده‏اى دارد؟ ما كه ديگر كار از كارمان گذشته است; با چه كسى دربيفتيم؟ چه اقدامى بكنيم؟ براى چه تلاش بكنيم؟ ما كه ديگر نمى‏توانيم!

اين، روح نااميدى است. استعمار اين را مى‏خواهد. امروز استكبار جهانى مايل است كه ملتهاى مسلمان و از جمله ملت عزيز ايران، دچار اين حالت‏بشوند - روح نااميدى - اى آقا! ديگر نمى‏شود كارى كرد، ديگر فايده‏اى ندارد! مى‏خواهند اين را بزور به مردم تزريق كنند. ماها كه در جريان خبرهاى تبليغاتى و زهرآگين دشمنان قرار داريم، بعيان مى‏بينيم كه اغلب اين خبرهايى كه تنظيم مى‏كنند، براى مايوس كردن مردم است. مردم را از اقتصاد و از فرهنگ مايوس كنند، متدينين را از گسترش دين مايوس كنند، آزادى طلبها و علاقه‏مندان به مسايل فرهنگى و مسايل سياسى را از امكان كار سياسى، يا كار فرهنگى مايوس كنند، آينده را در نظر افرادى كه چشم به آينده دوخته‏اند، تيره و تار جلوه بدهند!

براى چى؟ براى اين كه اين مجموعه انسانى كه دارد با اميد كار مى‏كند، اين جوشش و اين اميد را از او بگيرند، آن را به يك موجود مرده، يا شبيه مرده تبديل بكنند، تا بتوانند هر كارى كه مايل‏اند، انجام بدهند! با يك ملت زنده كه نمى‏توانند هر كارى كه بخواهند، انجام دهند; يك جسم بيهوش مدهوش بى‏حسى كه آنجا افتاده است، هر كس هرچه دلش خواست، مى‏تواند به او تزريق كند، با او هر كارى كه مى‏تواند بكند; اما با يك موجود سر حال زنده باهوش متحرك فعال كه نمى‏توانند هر كارى را انجام بدهد!

يك ملت هم همين طور است. با ملت مسلمان و انقلابى ايران، مردمى كه دارند در سايه جمهورى اسلامى زندگى مى‏كنند، نمى‏توانند هر كارى را انجام بدهند. ملتى است‏بيدار، زنده، متوجه، و قدر خودش را مى‏داند، قدرت و عزت خودش را مى‏داند، با دنيا آنطور كه شايسته خود اوست، رفتار مى‏كند، نتيجه را هم داريد مى‏بينيد.

اگر ملتى براى خودش تحركى نداشت، ارزشى و آينده‏اى براى خودش قايل نبود، دشمنان مى‏توانند بيايند و براى او نقشه بكشند، به او توصيه بكنند، به جاى او تصميم بگيرند و عمل بكنند! بدون هيچ مانعى اين كارها را مى‏توانند انجام بدهند. اين ناشى از عدم تحرك است. عدم تحرك، ناشى از عدم اميد است; لذا سعى مى‏كنند مردم را نااميد كنند! شما بدانيد،امروز هر نفسى، هر حنجره‏اى كه براى نااميد كردن مردم بدمد، بدانيد كه اين حنجره در اختيار دشمن است;چه خودش بداند، چه خودش نداند! هر قلمى كه كلمه‏اى را در جهت نااميد و مايوس كردن مردم روى كاغذ بياورد، اين قلم متعلق به دشمن است; چه صاحب اين قلم بداند، چه نداند! دشمن از او استفاده مى‏كند.

آن وقت اعتقاد به مهدويت، به وجود مقدس مهدى موعود ،ارواحنا فداء، اميد را در دلها زنده مى‏كند. هيچ وقت انسانى كه معتقد به اين اصل است، نااميد نمى‏شود. چرا؟ چون مى‏داند يك پايان روشن حتمى وجود دارد; برو برگرد ندارد سعى مى‏كند كه خودش را به آن برساند.

پس عقيده، اين است. البته وقتى نتوانستند اين عقيده را از مردم بگيرند،سعى‏مى‏كنندآن‏رادر ذهنهاى مردم خراب كنند. خراب كردن اين عقيده چگونه است؟ به اين صورت است كه بگويند خب آقا مى‏آيد همه كارها را درست مى‏كند! اين، خراب كردن عقيده است. اين، تبديل كردن موتور محركى به يك چوب لاى چرخ است، تبديل كردن يك داروى مقوى، به‏يك‏داروى مخدر و خواب‏آور است.

خود آقا مى‏آيد انجام مى‏دهد، يعنى چه؟ امروز تكليف شما چيست؟ شما امروز بايد چه بكنى؟ شما بايد زمينه را آماده كنى، تا آن بزرگوار بتواند بيايد و در آن زمينه آماده، اقدام بكند. از صفر كه نمى‏شود شروع كرد! جامعه‏اى مى‏تواند پذيراى مهدى موعود ،ارواحنا فداه، باشد كه در او آمادگى و قابليت‏باشد; و الا مثل انبياء و اولياى طول تاريخ مى‏شود.

چه علتى داشت كه بسيارى از انبياى بزرگ اولى‏العزم آمدند و نتوانستند دنيا را از بديها پاك و پيراسته كنند؟ چرا؟ چون زمينه‏ها آماده نبود. چرا اميرالمؤمنين على‏بن ابى‏طالب ،عليه‏الصلاة والسلام، در زمان خودش - با آن قدرت الهى، با آن علم متصل به معدن‏الهى، با آن نيروى اراده، با آن زيباييها و درخشندگيهايى كه در شخصيت آن بزرگوار وجود داشت، با آن توصيه‏هاى پيامبر اكرم درباره او - در همين مدت كوتاه نتوانست ريشه بدى را بخشكاند؟ خود آن بزرگوار را از سر راه برداشتند! «قتل فى محراب عبادته لشدة عدله‏»; تاوان عدالت اميرالمؤمنين، جان اميرالمؤمنين بود كه از دست رفت! چرا؟ چون زمينه، زمينه نامساعد بود; زمينه را نامساعد كرده بودند، زمينه را زمينه دنياطلبى كرده بودند! آن كسانى كه در مقابل اميرالمؤمنين صف‏آرايى كرده بودند - در اواخر حكومت اين بزرگوار، يا در اواسط - كسانى بودند كه زمينه‏هاى دينى آنها زمينه‏هاى مستحكم و ماده غليظ متناسب دينى نبود. عدم آمادگى، اين طور فاجعه به بار آورد!

آن وقت اگر امام زمان ،عليه‏السلام، در يك دنياى بدون آمادگى تشريف بياورند، همان خواهد شد! بايد آمادگى باشد. اين آمادگى چگونه است؟ اين، همانى است كه شما نمونه‏هايى از آن را در جامعه خودتان مشاهده مى‏كنيد. امروز در ايران اسلامى چيزهايى از درخشندگيهاى معنوى وجود دارد كه در هيچ جاى دنيا نيست. تا آنجايى كه ما خبر و گزارش و اطلاع داريم; از قضاياى دنيا بى‏خبر هم نيستيم.

امروز در كجاى دنيا جوانهايى پيدا مى‏شوند كه روى شهوات نفس و روى ماديگرى پا بگذارند و سراغ معنويات بروند؟ البته گاهى يك جوان، دو جوان، يا يك آدم استثنايى گوشه‏اى هست، همه جاى دنيا پيدا مى‏شود، اما اين كه عدد عظيمى از يك نسل، اين طور باشند كجاى دنيا هست؟ هيچ جا، اينجا هست!

بعضى‏خيال‏مى‏كردندكه‏مخصوص دوران جنگ است، البته در دوران جنگ، زمينه‏هاى مناسب‏ترى بود، برجستگى آن هم بيشتر بود، ليكن اينطور نيست، امروز هم هستند. امروز جوانهاى خوب، جوانهاى مؤمن، حزب‏اللهى، با گذشت از شهوات نفسانى و انسانهايى كه داراى گذشت از پول و كسب ثروت و درآمد باشند، زياد هستند، در حالى كه البته عده‏اى هم به دنبال اين چيزها مى‏دوند و فضا را خراب مى‏كنند! عده‏اى با بلند نظرى، با تقوا و با بى‏اعتنايى به اين زخارف، حركت مى‏كنند. اينها مخصوص اين كشور است. پس مى‏شود قدم به قدم به سمت صلاح پيش رفت.

زنها هم همين‏طور، شايد بشود گفت كه مجموعه زنان كشور ما از همه جاى دنيا بهترند. وقت كار كه مى‏رسد. كار سياسى، كار فرهنگى و كارتشكيلاتى، جلوهستند،وقت جهاد كه مى‏رسد، فرزندان خودشان را به دست‏خودشان به جبهه مى‏فرستند، وقت‏خانه‏دارى و تربيت اولاد كه مى‏رسد، كدبانوهاى خانه‏دارند!

همه اينها در دنيا كمياب است. اينها خيلى ارزش است، اينها تربيت اسلام است، اينها همه اميدبخش است. همينها موجب شده است كه بحمدالله امروز داريد نتايج اينها را هم مى‏بينيد. البته ما هميشه اين را گفته‏ايم. بارها تكرار كرده‏ايم، حالا خود ملت ايران، تدريجا دارند عزت سياسى ما را در دنيا مى‏بينند. ما هميشه مى‏گفتيم كه بحمدالله ملت ايران و به تبع ملت ايران، دولت ايران و مسؤولان كشور در سطح دنيا عزيزند.

بعضا در گوشه و كنار، پوزخندى مى‏زدند كه بله، مرتب از مردم خودتان، از كشور خودتان و از خودتان تعريف كنيد! بفرماييد، امروز همه دارند اين را مى‏بينند، اين كنفرانس را ديديد. قبل از كنفرانس هم قضاياى ديگرى بود، ملت ايران آنها را مشاهده كردند. بحمدالله اين كشور، كشورى عزيز و مقتدر است، كشورى‏است‏كه‏دشمنانش‏هم‏اعتراف مى‏كنند كه كشورى برجسته و ملتى بزرگ است و مسؤولانى با اخلاص، مؤمن، علاقه‏مند و تابع اسلام هستند. همه اينها از بركات است.

پس مى‏شود زمينه‏ها را فراهم كرد. وقتى يك چنين زمينه‏هايى ان‏شاءالله گسترش پيدا مى‏كند، زمينه ظهور حضرت بقية‏الله ،ارواحناله الفداء، نيز پديد مى‏آيد و مساله مهدويت - آن آرزوى ديرين بشر و مسلمين - تحقق پيدا مى‏كند. اميدواريم كه ملت ايران مشمول توجهات آن بزرگوار باشند. ان‏شاءالله همه شما و همه ما، هم اين توفيق را پيدا كنيم كه روزى در ركاب آن بزرگوار باشيم، براى خدا تلاش و مجاهدت كنيم، در مقابل چشم آن بزرگوار، در راه خدا جانمان را از دست‏بدهيم و به فيض شهادت برسيم. بزرگترين شرف و افتخار است. هم تا قبل از ظهورشان، و هم در زمان غيبت. خداى متعال توفيق بدهد كه ما سربازان آن بزرگوار، متوسل و متذكر آن بزرگوار باشيم. اگر شما از اين طرف انس داشتيد، از آن طرف هم جلب توجه، جلب تذكر و جلب لطف و محبت‏خواهد شد. اميدواريم ان‏شاءالله همه مشكلات، همه موانع، همه سختيها و رنجها، به بركت اين ارتباط طرفينى، با فضل الهى و با دست قدرت پروردگار از بين برود.

والسلام‏عليكم و رحمة‏الله و بركاته