ما برآريم شبى دست و دعايى بكنيم!

بدون ترديد دعا كردن براى حضرت صاحب الزمان، عليه‏السلام، نصرت و يارى اوست، چون يكى از انواع نصرت يارى كردن به زبان است، و دعا براى آن حضرت يكى از اقسام يارى كردن به زبان است قرآن مجيد مى‏فرمايد:

و اذا حييتم بتحية فحيوا باحسن منها او ردوها (1)

و هرگاه محبت و ستايش شديد به بهتر يا نظير آن جواب دهيد.

در تفسير على ابراهيم قمى ذيل آيه شريفه مى‏گويد: سلام و كارهاى نيك ديگر. (2)

پر واضح است كه دعا از بهترين انواع نيكى است، پس اگر مؤمن براى مولاى خود خالصانه دعا كند مولايش نيز براى او دعا مى‏كند و دعاى آن بزرگوار كليد همه خيرات و بركات و فلاح و رستگاريست. شاهد و مؤيد اين مدعا روايت ذيل است.

جمعى از اهالى اصفهان از جمله ابوالعباس احمد بن النصر و ابو جعفر محمد بن علويه نقل كردند كه: شخصى به نام عبدالرحمن در اصفهان ساكن بود كه شيعه بود. از او پرسيدند: چرا به امامت‏حضرت امام على النقى، عليه‏السلام، معتقد شدى؟ گفت: چيزى ديدم كه سبب اعتقاد محكم من شد.

من مردى فقير بودم و زبان و جرات داشتم، در يكى از سالها اهل اصفهان مرا از شهر بيرون كردند. من با جمعى ديگر براى شكايت‏به دربار متوكل رفتيم، در حالى كه در دربار بوديم دستور از او صادر شد، كه على بن محمد بن الرضا، عليه‏السلام، را حاضر كنند. به يكى از حاضران گفتم: اين مرد كيست كه دستور احضارش داده شده؟ گفت: او مردى علويست كه رافضيان معتقد به امامتش هستند. سپس گفت: چنين مى‏دانم، كه متوكل او را براى كشتن حاضر مى‏كند و گفتم: از اينجا نمى‏روم تا اين مرد را ببينم چگونه شخصى است.

گويد: پس آن مرد سوار بر اسب آمد و مردم از سمت راست و چپ راه، در صف ايستاده به او نگاه مى‏كردند هنگامى كه او را ديدم محبتش در دلم جا گرفت. شروع كردم در دل براى او دعا كردن كه خداوند شر متوكل را از او دفع نمايد، او در بين مردم پيش مى‏آمد و به كاكل اسبش نگاه مى‏كرد نه به چپ نظر مى‏كرد و نه به راست. من در دل دعايم را تكرار مى‏كردم. هنگامى كه به كنارم رسيد صورتش را به سويم گردانيد. سپس فرمود: خداوند دعايت را مستجاب كند و عمرت را طولانى نمايد و مال و فرزندت را زياد سازد. از هيبت و عظمت او به خود لرزيدم و درميان رفقايم رفتم و پرسيدند چه شد؟ گفتم، خير است و به هيچ كس نگفتم. پس از اين ماجرا به اصفهان برگشتم، خداوند به بركت دعاى او راههايى از مال دنيا به من گشود به طورى كه امروز من تنها هزار هزار درهم ثروت در خانه‏ام دارم غير از اموالى كه خارج از خانه دارم. و صاحب ده فرزند شدم و هفتاد و چند سال از عمرم مى‏گذرد، من به امامت آن بزرگوار قائلم كه آنچه در دلم بود دانست و خداوند دعايش را درباره‏ام مستجاب كرد. (3)

اى دوستان امام زمان، عليه‏السلام، خوب در اين روايت‏بنگريد كه چگونه يك انسانى كه اهل ايمان نبود به خاطر يك دعا براى حضرت هادى، عليه‏السلام، و دعاى آن امام همام در حقش صاحب ثروت و عزت و ايمان و تقوى گرديد. اگر ما كه از شيعيان و دوستان حضرت صاحب‏الزمان، عليه‏السلام، هستيم براى آن بزرگوار دعا كنيم و متقابلا حضرت ما را دعا بفرمايند چه بركات عجيبى در زندگى ما پيدا خواهد شد.

مرحوم آية الله موسوى اصفهانى در كتاب مكيال المكارم، مطلبى را به اين شرح نقل مى‏كند: يكى از برادران صالحم برايم نقل كرد كه آن حضرت را در عالم رؤيا مشاهده كرده و آن بزرگوار به او فرموده‏اند: «من براى هر مؤمنى كه پس از ذكر مصائب سيدالشهدا در مجالس عزادارى دعا مى‏كند، دعا مى‏كنم‏». (4)

تا كى به اشك و آه تمنا كنم ترا جانا بيا دمى كه تماشا كنم ترا اميد دل به راه وصالت نشسته‏ام تا يك نظر به آن قد رع نا كنم ترا وقت‏سحر اميد اجابت رود كه من با سوز دل دعا به سحرها كنم ترا گفتم چه چاره آتش سوزان عشق را گفتا به آب ديده تسلى كنم ترا اى مشعر و منا ز صفاى تو با صفا من از صفا و مروه تمنا كنم ترا از درد هجر تو دل مجروح ناله كرد گفتم به وصل يار مداوا كنم ترا اى غايب از نظر به خدا، من هم از خدا چون هاشمى هميشه تقاضا كنم ترا .

راستى چه شيرين است زندگى در زير سايه‏اش و در زمان حضورش. در خاتمه اين بحث دست‏به دعا برمى‏داريم و مى‏گوييم:

پروردگارا! لباس فرج را بر اندام زيباى دلربايش بپوشان و دل نازنينش را با بشارت ظهورش مسرور فرما، و توفيق ديدار جمال ملكوتيش را با عافيت نصيب گردان بمنك و كرمك يا ارحم الراحمين

اى حجت كردگار مهدى اى خاتم هشت و چار مهدى تنها نه منم اسير عشقت عالم به غمت دچار مهدى تا كى ز براى ديدنت من آواره هر ديار مهدى مسرورم از اينكه با نگاهت كردى تو مرا شكار مهدى ياد تو بود فروغ جانم در خلوت شام تار مهدى بر چوبه دار عشق باشد نام تو مرا شعار مهدى بيچاره دل شكسته من دارد ز تو انتظار مهدى تااز سر لطف پا گذارى بر ديده اشكبار مهدى با اين دل بيقرار و زارم بگذار شبى قرار مهدى با بنده رو سياه عاصى يك لحظه بيا كنار مهدى با ناله زار هاشمى گفت دستى به دلم گذار مهدى .

در بهترين و عاليترين حالات براى فرج آن نازنين دعا كنيم!

متاسفانه بسيار ديده مى‏شود كه در محافل دينى و جلسات مذهبى اهميت فوق‏العاده و خاصى به دعا براى فرج آن عزيز داده نمى‏شود، در حاليكه شيعه حاجتى مهمتر از فرج آن بزرگوار ندارد و وظيفه اين است كه در بهترين اوقات و اماكن اجابت دعا اول فرج آن امام همام را از خدا مسئلت كنيم.

يكى از علماى وارسته و برجسته نجف به كربلاى معلى مشرف مى‏شود و در حرم مطهر امام حسين، عليه‏السلام، شرفياب محضر مقدس امام عصر، عليه‏السلام، مى‏گردد، حضرت به او مى‏فرمايد: فلانى ببين، اين جا كه دعا مستجاب است مردم به فكر من نيستند و براى فرجم دعا نمى‏كنند. سپس حضرت تصرف ولايتى مى‏فرمايند و آن عالم ربانى خواسته‏هاى مردم را مى‏شنود كه هر كدام براى حوايج‏خصوصى خود دعا مى‏كنند، حضرت مى‏فرمايند: شنيدى حتى يك نفر از اين زائرين نگفت‏خدايا فرج مهدى، عليه‏السلام، را برسان.

براى اينكه خوانندگان گرامى بااوقات اجابت دعا و اماكن اجابت دعا بيشتر آشنا گردند به اوقات و اماكن اجابت دعا اشاره مى‏كنيم كه هرگاه دوستان حضرت و شيفتگان وصال در آن لحظات خاص و در آن اماكن مقدس قرار گرفتند براى فرج امام زمان، عليه‏السلام، دعا كنند.

اوقات اجابت دعا

1. سحر

2. بعد از نماز واجب

3. بين صلوتين

4. بين الطلوعين

5. هنگام آمدن باران

6. هنگام وزيدن بادها

7. هنگام شنيدن اذان

8. هنگام رؤيت هلال

9. در قنوت نماز وتر

10. هنگام رؤيت كعبه

11. هنگام غروب خورشيد

12. ايام و ليالى ماه مبارك رمضان

13. روز عرفه

14. شب و روز جمعه

15. هنگام صف آرايى لشگريان حق در مقابل باطل

16. شب عيد فطر

17. شب عيد قربان

18. شب نيمه شعبان

19. شب اول ماه رجب

20. هنگامى كه نيمى از خورشيد غروب كرده و نيم ديگرش در حال غروب است كه در روايت دارد حضرت زهرا، سلام‏الله‏عليها، به غلامش مى‏فرمود: بالاى بلنديها، و پشته‏ها برو، چون ديدى نصف قرص خورشيد از افق غروب كرده، به من اعلام كن تا دعا كنم. (5)

1. سوره نساء (4)، آيه 8

2. القمى، على‏بن‏ابراهيم، تفسيرالقمى ، ج‏1، ص‏145.

3. الراوندى، سعيد بن هبة‏الله، الخرائج و الخرائج، باب حادى عشر در معجزات حضرت هادى.

4. موسوى اصفهانى، مكيال‏المكارم، ج‏1، ص‏386.

5. طرائف‏الحكم، ج‏1، ص‏365.