هديه آسمانى - نور الهی محمدی، با نگاهی به اندیشه های صدرای شیرازی نسخه متنی

هديه آسمانى

از اصل، پايه حضور حضرتش و علّت گزينش سپهرش، گنجايش دست رحمت مطلق الهى است:

(ملاصدرا)

رحمتى دامن گستر به پهنه جهانيان كه: «و ما اَرْسَلْناكَ اِلاّ رَحْمةً للعالَمين» (الانبياء / 107)،

(مثنوى مولوى)

همان رحمتى كه با رحمت دو سويه الهى قرين و به نور جهان گستر رهنمون است، «يا ايّها الذين آمَنوا اتَّقُوا اللهَ و آمَنوا بِرَسُولِه يؤتِكُم كِفَلينِ مِن رَحْمَتِهِ و يجعل لكم نُوراً تَمْشُونَ به و يَغْغِر لكم...» (الحديد / 28) و بدين سان، در هر دو جهان در پرده روى وى «نور رحمت» مى تابد كه:

(منطق الطير عطار)

به واقع، وى همان هديه رحمت آسمانى است: «اِنّما اَنَا رحمةٌ مُهْداةً»،( ) كه جهان و انسان، در ريشه هستى او سرچشمه دارد: «...لَوْلاكَ ما خَلَقْتُ اَلافْلاكَ...»( )

(منطق الطير عطار)