آدلر ( Adler ، 1870-1937 ) بر اساس نظريه خود، مصاحبه را وسيلهاى مىدانست براى كمك به بيمار در شناخت و فهم شيوه زندگى خود، فراهم داشتن فرصتى براى وى كه بتواند با شيوههاى نوين مقابله و مواجهه با مسائل روزمره زندگى آشنا شود و بالاخره كمك به وى براى ايجاد علاقه اجتماعى در خود. در جريان مصاحبههاى با چارچوب روانشناسى روانپزشكى بايد تعدادى از مسائل شناخته شود: محل و ترتيب تولد، والدين، خواهرو برادر، فرزندان، وضع كنونى سلامت بيمار، دوره قبل از رشد تناسلى، رشد تناسلى، رشد اجتماعى و... (ژ.كراز Corraze,J .) برخى از مؤلفان مصاحبهها را بر اساس اهداف و محل انجام آن به حدود 10 قسم مختلف تقسيم كردهاند. (42)
آزمونهاى روانى
آزمونها را مىتوان به دو بخش پرسشنامهاى يا كتبى و غير پرسشنامهاى تقسيم نمود. روش ارزشيابى با پرسشنامه توسط كتل (1966) با عنوان «دادههاى پرسشنامهاى» (43) نامگذارى شده است. وى در اواخر عمرش بيشتر فعّاليت خود را بر تستهاى عينى قرارداد. اين روش نخستين بار در جنگ جهانى اول به پيشنهاد ژنرال پرشينگ ( Pershing ) براى بررسى مشكلات عاطفى روانى سربازان امريكا صورت گرفت. وود ورث ( Worth W .) و پافن برگر ( Berger P .) پرسشنامه «وودورث پرسونال ديتا شيت» (44) را بدين منظور ساختند. (45)