لطفا منتظر باشید ...
پيش از مقدمه
سالهاي پس از پايان جنگ تحميلي، نگاههاي بسياري را متوجه هجوم گسترده دشمن به شكلي خطرناكتر و در عين حال بي صدا نمود. اين واقعيت گرچه پيشينه اي بس طولاني دارد امّا همواره برخي از مقاطع تاريخي پيش آمده را بايد نقطه عطفي در تهاجم دشمن شمرد. تهاجمي كه با توجه به شرايط بعد از آتش بس و نيز درسهايي كه دشمن از عملكرد گذشته خويش گرفته بود، در كلام رهبري معظم انقلاب دام ظله به حقيقت عنوان «شبيخون فرهنگي» را به خود گرفت. روشن است كه اين تعبير به همان ميزان كه مي تواند حاكي از فرصت طلبي دشمن باشد، مي تواند ناظر به بي توجهي و ساده انگاري ما باشد. اهميت موضوع بسياري از مراكز فرهنگي و محافل ديني و صاحبنظران را به تحليل و ارزيابي موقعيت پيش آمده و راه مقابله با آن و مباحثي ديگر در همين خصوص وا داشته است و با توجه به ابعاد مختلف موضوع، تا كنون بحثهاي متعدد و متنوعي ارائه شده است. آنچه به اختصار و طيّ چند قسمت توسط نويسنده محترم، آقاي سيدمحسن سعيدزاده به انجام رسيده است پرداختن به پيشينه تاريخي «تهاجم فرهنگي» مي باشد. بي شك همان گونه كه خود نويسنده گرامي تصريح نموده اند اين موضوع بحث و بررسي بسيار گسترده تري را مي طلبد. آنچه در اين چند قسمت انجام پذيرفته است را بايد نگاهي گذرا بر مسأله دانست. با اين توضيح مقدّماتي، به سراغ خود مقاله مي رويم.مقدمه
موضوع تهاجم فرهنگي يكي از عناويني است كه تاكنون مباحث بسياري را به خود اختصاص داده است و جا دارد در باره آن مباحث جامع و كاملي ارائه گردد و چارچوبه كار از سوي انديشمندان و سياست گذاران ديني و فرهنگي كشور معين شود.دامنه بحث در اين موضوع گسترده است و مباحثي چون: شناخت تهاجم، تاريخ تهاجم، راههاي مقابله با تهاجم، زمينه هاي تهاجم، علل و انگيزه ها و شيوه و ابزار مهاجمان، مليت وهويت مهاجمان، حدومرز تهاجم و... قابل بحث و گفتگوست.نوشته حاضر در نظر دارد تاريخچه اي كوتاه از سير تهاجم دشمنان اسلام بر فرهنگ ديني و ملي ايران را ارائه دهد. قبل از پرداختن به موضوع لازم است چند نكته را يادآور شويم.1ـ سخن از نقشه هاي استعمار و آغاز هجوم گسترده غرب عليه اسلام، بخصوص ايران، بدان معني نيست كه نگارنده در صدد انكار يا رد قانونگذاري آموزش و پرورش و مانند آن باشد.بحث اصلي اين مقاله مربوط به اهداف ب (1ـ سخن از نقشه هاي استعمار و آغاز هجوم گسترده غرب عليه اسلام، بخصوص ايران، بدان معني نيست كه نگارنده در صدد انكار يا رد قانونگذاري آموزش و پرورش و مانند آن باشد.بحث اصلي اين مقاله مربوط به اهداف ه شدن شركت بانوان در اين گونه امور است.آنچه مهم است، اهداف و نيّات دعوت كنندگان و برگزار كنندگان چنين كارهايي است. آيا در حقيقت، ايادي انگليس، امريكا، فرانسه،
وماننداينها،از روي دلسوزي نداي دفاع از زنان را
سرداده اند؟اگرچنين است چرادرممالك خودشان اين گونه كه همه مي دانيم عمل كرده و مي كنند؟
4ـ روشن است كه كنكاش تاريخي موضوع مورد بحث در قالبي جامع به مجالي بسيار فراتر از فرصت موجود نيازمند است. آنچه در اين مقاله ضمن چند قسمت تقديم خواهد شد، بايد نگاهي كوتاه به آنچه رخ داده است شمرد
وتفصيل را به فرصتي ديگر موكول نمود.در فرهنگ تازي براي كلمه «تهاجم» معناي: ورود بدون اجازه، شبيخون و حمله ناگهاني و غارت، از بين بردن، يورش، فرو گرفتن و چند واژه مرادف ديگر ذكر كرده اند.براي اصطلاح «تهاجم فرهنگي» دو تفسير متفاوت را مي توان بيان كرد.نخست اينكه به معناي هجومي باشد كه ماهيت فرهنگي دارد. با اين وصف، قيد فرهنگي، توضيحي بر نوعِ تهاجم است، يعني اين تهاجم و غارت، از نوع فرهنگي است.
