جستاري پيرامون ادعاي تعارض علم و دين

پيشگفتار

ساليان متمادي علم و دين مانند دو
گوهر تابناک بر تارک اين عالم مي درخشيدند ، و از دير باز در
تمدنهاي بشري ريشه مشترک داشتند ، زيرا که آدم ابوالبشر بعني از
آني که لباس زندگي بر اندامش پوشيده شد ، کام جانش را نيز با علم
و معرفت گرفتند ، و سرشت اش را با علم و دانش و دين عجين ساختند
، و لذا آدم و ذريه اش شايسته خطاب الست بربکم گرديدند ، و او و
اولاد او با علم و آگاهي به اين حقيقت قالوا بلي را گفتند .

اما گذشت زمان و آلوده شدن فضاي دل و جان انسان ، و نشستن
غبار غفلت بر روح و روان انسان کار بجائي رسانيد ، که ديگر نه
تنها اين دو امانت الهي مدد کار يکديگر نبودند ، بلکه با ظهور
انديشه ها و دستيابي بشر به علوم و فنون جديد بعد از قرون وسطي و
با جدا نمودن مسير آندو و فاصله انداختن بين علم و دين کار بجايي
رسيد که در قرن هفدهم با روياروي قرار دادن علم ودين آتش نزاع
بوسيله اصحاب کليسا و مدافعان علم شعله ور گرديد ، که در اين
نوشتار در چهار بخش به بحث پيرامون آن خواهيم پرداخت .
بخش اول

نگاهي اجمالي به پيشينه تعارض علم و دين

اولين برخورد و اصطکاک بين کليساي کاتوليک رومي و نظريات
علمي بطور رسمي در سال 1616 ميلادي به اين صورت شروع شد که شوراي
کليساي مذکور با محکوم کردن نظريه اي که مدعي بود زمين به دور
خورشيد مي گردد ، و باطل دانستن آن در قبال کتاب کوپرنيک موضع
گرفت و آنرا جزء کتب ممنوعه قرار داد . و در همين راستا کليسا از
گاليله درخواست کرد تا از دفاع از نظريه کوپرنيک برداشته و آنرا
رها سازد . گاليله با رد چنين درخواستي و مقاومت نشان دادن نسبت
به آن در سن شصت و سه سالگي به جرم تعليم امور باطل گناهکار
شناخته شد و محکوم به بازداشت گرديد . 1