گفتار در ترغيب مستر شدان آگاه بر مداومت تكرار لا اله الا الله
اى كشيده به كلك وهم و خيال گشته در كارگاه بوقلمون چند باشد ز نقش هاى تباه حرف خوان صحيفه ى خود باش دلت آيينه ى خداي نماست صيقلي وار صيقلى مي زن هر چه فاني، از او زدوده شود صيقل آن اگر نه اى آگاه لا نهنگي ست كاينات آشام هر كجا كرده آن نهنگ آهنگ هست پرگار كارگاه قدم نقطه اى زين دواير پركار چه مركب، درين فضا، چه بسيط گر برون آيى از حجاب تويى در زمين و زمان و كون و مكان هست از آن برتر، آفتاب ازل تو حجابي، ولى حجاب خودى گر زمانى ز خود خلاص شوي، جذب آن فيض، يابد استيلانفى و ابات، بار بربندند نفى و ابات، بار بربندند
حرف زايد به لوح دل همه سال تخته ى نقش هاى گوناگون لوح تو تيره، تخته ى تو سياه؟ هر چه زائد، بشوى يا بتراش روى آيينه ى تو تيره چراست؟ باشد آيينه ات شود روشن وآنچه باقي، در او نموده شود نيست جز لا اله الا الله عرش تا فرش دركشيده به كام از من و ما، نه بوى مانده، نه رنگ گرد اعيان كشيده خط عدم نيست بيرون ز دور اين پرگار هست حكم فنا به جمله محيط مرتفع گردد از ميانه، دويى همه او بينى آشكار و نهان كه در او افتد از حجاب، خلل پرده ى نور آفتاب خودى مهبط فيض نور خاص شوى هم ز لا وارهى هم از الاخاطرت زير بار نپسندند خاطرت زير بار نپسندند
لطفا منتظر باشید ...
