اى پايه ى دانش از دلت عالى آمال و نسيم و بوى خلق تو پيراهن مدت تو دوران را همچون زه و جيب قدر و رايت را ايام گريز پاى سرگردان آيا به چه فن توانمت ديدناز جيب كتان سنبليى تو از جيب كتان سنبليى تو
وى ديده ى بخشش از كفت روشن يعقوب و نسيم و بوى پيراهن تا حشر فرو گرفته پيرامن دست مه و آفتاب در گردن بر پاى تو سر نهاده چون دامن اى در همه فن چو مردم يك فنسر برزده قلتبانى يعنى من سر برزده قلتبانى يعنى من
لطفا منتظر باشید ...
