رمز توفيق جامعه، وحدت و يگانگي امت است كه قرآن كريم بر آن تأكيد و توصيه خاصي دارد و مي‌فرمايد:« وَ اَعتصموا بِحَبل الله جميعاً وَ لا تَفَرقوا وَاذكروا نِعمِت الله عَلََيكم اِذا كنتم اَعداءاً فَألّف بَينَ قلوبِكم فأصبَحتم بِنِعمَته إخواناً» [4] «همه با هم به ريسمان الهي بچسبيد و متفرّق و متشتّّت نشويد، آن وقت را به ياد بياوريد كه با هم دشمن بوديد، نسبت به هم كينه و عداوت و حسادت داشتيد، خداوند دل‌هاي شما را به هم مهربان كرد، صبح كرديد در حالي كه همه با يكديگر برادر بوديد[5]» علي (ع) با زيباترين تعبيرها و نغز‌ترين تصويرها، توصيه به وحدت و يكپارچگي مي‌كند. آن هم در لحظات حسّاس و سرنوشت‌ساز كه وحدت اسلامي به مويي بسته است. از جمله در لحظات پس از رحلت پيامبر اكرم كه امام را به پايداري در مقابل تصميم سقيفه تشويق مي‌كنند[6]. مي‌فرمايد: «أيها النّاس شقّوا أمواجَ الفِتَن ِ بِسفنٍ النَّجاة و عَرِّجوا عَن طَريق المنافرة وَضَعوا تيجانِ المفاخَرة، أََفلَحَ مَن نَهَضَ بِجِناحِ أوِِاستسلَمَ فَأراحَ»، »اي مردم! موج‌هاي فتنه را با كشتي‌هاي رستگاري بشكافيد و از راه اختلاف بگرديد و تاج فخر فروشي را به خاك درافكنيد.هر كسي با پر و بال ياري پرواز كرد، رستگار گرديد و آن كس تسليم شد، به راحت در رسيد»[7] علي (ع) رمز موفقيت جامعه اسلامي را در وحدت و پيوستگي آنان مي‌داند و تفرقه و پراكندگي افراد جامعه را عامل پريشاني امّت و زمينه‌ساز حكومتِ شريران قلمداد مي‌فرمايد:«وَعَلَيكم بِالتَّواصلِ و التَّباذلِ و أياكّم و الَّتّدابرَ و التقاطع، لا تتركوا الأمرَ بِالمَعروفِ وَ النَّهي عنِ المنكرِ فيولي عَلَيكم شِراركم». «بر شما باد كه با بيكديگر پيوند و بخشش كنيد و از شما دور باد كه از يكديگر روي برگردانيد، بر شما باد پيوند و بخشش با يكديگر، از شما دور باد گسستن از يكديگر و ترك احسان با يكديگر، امر به معروف و نهي از منكر را از دست مدهيد، ورنه بدكاران بر شما دست يابند.»[8]
لطفا منتظر باشید ...
