قيامت كبرى - دروس معارف نسخه متنی

قيامت كبرى

مرحله دوم حيات جاويد، قيامت كبرى است. قيامت كبرى برخلاف عالم برزخ كه مربوط به فرد است و هر فردى بلافاصله وارد عالم برزخ مى گردد، مربوط است به جمع، يعنى به همه افراد و همه عالم; حادثه اى است كه همه اشياء و همه انسان ها را در برمى گيرد و واقعه اى است كه براى كلّ جهان رخ مى دهد; كلّ جهان وارد مرحله جديد و حيات جديد و نظام جديد مى گردد.
    قرآن كريم كه ما را از حادثه بزرگ قيامت آگاه كرده است، ظهور اين حادثه بزرگ را مقارن با خاموش شدن ستارگان، [ (1) ] بى فروغ شدن خورشيد، [ (2) ] خشك شدن درياها، هموارشدن ناهموارى ها، [ (3) ]
[ 1ـ وَ خَسَفَ الْقَمَرُ. (قيامت / 8)

2ـ اذا الشّمس كوّرت. (تكوير / 1)

3ـ يَوْمَ تَرجُفُ الأرضُ وَ الْجِبالُ وَ كانتِ الْجبالُ كثيباً مهيلا. (مزّمّل / 14)
]

متلاشى شدن كوه ها [ (1) ] و پيدايش لرزش ها [ (2) ] و غرش هاى عالميگر و دگرگونى ها و انقلابات عظيم و بى مانند بيان كرده است. [ (3) ] مطابق آنچه از قرآن كريم استفاده مى شود تمامى عالم به سوى انهدام و خرابى مى رود و همه چيز نابود مى شود و بار ديگر جهان نوسازى مى شود و تولّدى ديگر مى يابد و با قوانين و نظامات ديگر كه با قوانين و نظامات فعلى جهان تفاوت هاى اساسى دارد، ادامه مى يابد و براى هميشه باقى مى ماند. [ (4) ]

قيامت در قرآن كريم با نام ها و عنوان هاى مختلف خوانده شده است كه هر كدام نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص حاكم بر آن است. مثلا از آن جهت كه همه اوّلين و آخرين در يك سطح قرار مى گيرند و ترتيب زمانى آن ها از بين مى رود، «روز حشر» يا «روز جمع» يا «روز تلاقى» خوانده شده است و از آن جهت كه باطن ها آشكار و حقايقِ بسته و پيچيده باز مى شوند، «يَوْمَ تُبْلىَ السَّرائِر» يا «روز نشور» ناميده شده است و از آن جهت كه فناناپذير است و جاويد است، «يوم الخلود»، و از آن جهت كه انسان هايى سخت در حسرت و ندامت فرو مى روند و احساس غبن مى كنند كه چرا خود را براى چنين مرحله اى آماده نكرده اند، «يوم الحسرة» يا «يوم التَّغابُن»، و از آن جهت كه بزرگترين خبرها و عظيم ترين حادثه هاست «نبأعظيم» خوانده شده است.