لطفا منتظر باشید ...
2. زندگى خالص و ناخالص;
دومين تفاوت، اين است كه در اين جهان، موت و حيات، مرگ و زندگى با هم آميخته است ولى آن جهان سراپا زندگى است. در اينجا جماداتى و حيواناتى وجود دارند و هر كدام به ديگرى تبديل مى گردند. جسمى كه اكنون بدن ماست و حيات دارد زمانى مرده و جماد بوده است و بار ديگر نيز حيات از آن جدا مى گردد و به حالت جمادى برمى گردد. زندگى و مرگ در دنيا مخلوط به هم اند. اما در آخرت چنين نيست; آنجا يكپارچه حيات است; زمين آخرت، جواهر و سنگريزه هاى آن، درخت و ميوه آن همگى حيات دارند، آتش ِ آنجا هم درّاك و فعّال است.قرآن كريم مى فرمايد:
وَ اِنَّ الدّارَ الاْخِرَةَ لَهِىَ الْحَيَوانُ. (1)
همانا منحصراً خانه آخرت خانه اى است كه زنده است.
آخرت يك موجود زنده و يك حيوان و جاندار است. عضوها و اندام ها در اين جهان، شعور و درك ندارند ولى در آن جهان پوست بدن و ناخن هم فهم دارد و حتى سخن مى گويد. در قيامت بر دهان ها مهر زده مى شود و هر عضوى خودش كارهايى را كه انجام داده است بازگو مى كند.
از زبان پرسش نمى شود تا با دروغگويى پرده پوشى كند. هر عضوى در آنجا ناطق مى گردد، خودش كارهاى خود را شرح مى دهد.
قرآن كريم مى فرمايد:
اَلْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى اَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا اَيْديهِمْ وَ تَشْهَدُ اَرْجُلُهُمْ بِما كانوا يَكْسِبونَ. (2)
امروز بر دهان هايشان مهر مى زنيم و دست هايشان با ما سخن مى گويند و پاهايشان گواهى مى دهند كه چه انجام داده اند.
[ 1ـ عنكبوت / 64 .
2ـ يس / 65 .
]
در جاى ديگر، مكالمه و مشاجره انسان ها را با اعضاء و جوارح خودشان ذكر مى كند:
وَ قالوا لِجُلودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا؟ قالوا اَنْطَقَنَا اللّهُ الَّذى اَنْطَقَ كُلَّ شَىْء. (1)
پس از بيان اين مطلب كه در قيامت گوش و چشم مجرمين و ديگر اندام هايشان عليه آن ها گواهى مى دهند، مشاجره اى را كه بين آنان در مى گيرد چنين شرح مى دهد:
و به پوست هاى بدنشان مى گويند چرا به ضرر ما شهادت داديد؟ پاسخ مى دهند: خدا ما را ناطق ساخت، خدايى كه هر چيز را به سخن آورده است.
آرى، زندگى در جهان آخرت خالص است، آميخته به موت نيست، از عنصر كهنگى و فرسودگى و مرگ و فنا در آنجا خبر و اثرى نيست; بر آن جهان، جاودانگى حكمفرماست.
