ج. كاهش ناراحتى ها - دروس معارف نسخه متنی

ج. كاهش ناراحتى ها

زندگى بشر خواه ناخواه همچنانكه خوشى ها، شيرينى ها، به دست آوردن ها و كاميابى ها دارد، رنجها، مصائب، شكست ها، از دست دادن ها، تلخى ها و ناكامى ها دارد. بسيارى از آن ها قابل پيشگيرى يا برطرف كردن است هرچند پس از تلاش زياد; امّا پاره اى از حوادث جهان قابل پيشگيرى و يا برطرف ساختن نيست. مثلا پيرى. بعلاوه انديشه مرگ و نيستى، چشم بستن از هستى، رفتن و جهان رابه ديگران واگذاشتن، به نوعى ديگر انسان را رنج مى دهد.

ايمان مذهبى در انسان نيروى مقاومت مى آفريند و تلخى ها را شيرين مى گرداند. انسان با ايمان مى داند هر چيزى در جهان حساب معيّنى دارد و اگر عكس العملش در برابر تلخى ها به نحو مطلوب باشد، فرضاً خود اين غيرقابل جبران باشد، به نحوى ديگر از طرف خداوند متعال جبران مى شود. پيرى به حكم اينكه پايان كار نيست و بعلاوه يك فرد با ايمان همواره فراغت خويش را با عبادت و انس با ذكر خدا پر مى كند، مطبوع و دوست داشتنى مى شود به طورى كه لذّت زندگى در دوره پيرى براى مردم خداپرست از دوره جوانى بيشتر مى گردد.

قيافه مرگ در چشم فرد با ايمان با آنچه در چشم فرد بى ايمان مى نمايد، عوض مى شود. از نظر چنين فردى ديگر مرگ، نيستى و فنا نيست; انتقال از دنيايى فانى و گذرا به دنيايى باقى و پايدار، و از جهانى كوچكتر به جهانى بزرگتر است; مرگ منتقل شدن از جهان عمل و كشت است به جهان نتيجه و محصول. از اين رو چنين فردى نگرانى هاى خويش را از مرگ با كوشش در كارهاى نيك كه در زبان دين «عمل صالح» ناميده مى شود برطرف مى سازد.

از نظر روان شناسان، مسلّم و قطعى است كه اكثر بيمارى هاى روانى كه ناشى از ناراحتى هاى روحى و تلخى هاى زندگى است، در ميان افراد غيرمذهبى ديده مى شود. افراد مذهبى به هر نسبت كه ايمان قوى و محكم داشته باشند از اين بيمارى ها مصون ترند. از اين رو يكى از عوارض زندگى عصر ما كه در اثر ضعف ايمان هاى مذهبى پديد آمده است افزايش بيمارى ها و بيمارى هاى روانى و عصبى است.