از همين جا مى توان به تفاوت پيامبران و نوابغ پى برد. نوابغ افرادى هستند كه نيروى فكر و تعقّل و حسابگرى قوى دارند; يعنى از راه حواسّ خود با اشياء تماس مى گيرند و با نيروى حسابگر عقل خود بر روى فراورده هاى ذهنى خود كار مى كنند و به نتيجه مى رسند و احياناً خطا مى كنند. پيامبران الهى علاوه بر برخوردارى از نيروى خرد و انديشه و حسابگرى هاى ذهنى، به نيروى ديگرى به نام وحى مجهّزند و نوابغ از اين نيرو بى بهره اند و به همين جهت به هيچ وجه نتوان پيامبران را با نوابغ مقايسه كرد، زيرا مقايسه هنگامى صحيح است كه كار هر دو گروه از يك نوع و از يك سنخ باشد، امّا از آنجا كه از دو نوع و دو سنخ است مقايسه غلط است. مثلا صحيح است كه قوّه بينايى و يا قوّه شنوايى و يا قوّه فكر دو نفر را با هم مقايسه كنيم، امّا صحيح نيست كه قوّه بينايى يك نفر را با قوّه شنوايى يك نفر ديگر مقايسه كنيم و بگوييم كداميك قوى تر است. نبوغ نوابغ مربوط است به نيروى تفكّر و انديشه بشرى، و فوق العادگى پيامبران مربوط است به نيروى ديگرى به نام وحى و اتّصال به مبدأ هستى، و لهذا قياس گرفتن آنها با يكديگر غلط است.
لطفا منتظر باشید ...
