اعجاز قرآن
قرآن معجزه جاويد خاتم الانبياء است. از بدو نزول قرآن در مكّه كه با سوره هاى كوچك آغاز شد رسول اكرم رسماً بر آن «تحدّى» كرد; يعنى مدّعى شد كه قرآن كار من نيست، كار خداست و از من و هيچ بشر ديگر ساخته نيست كه مانند آن را بياورد و اگر باور نداريد آزمايش كنيد و از هر كسى مى خواهيد كمك بگيريد، ولى بدانيد كه اگر جنّ و انس پشت به پشت دهند كه مانند آن را بياورند، قادر نخواهند بود. مخالفان پيغمبر اكرم نه در آن زمان و نه در زمان هاى بعد ـ كه اكنون چهارده قرن از آن مى گذرد ـ نتوانسته اند به اين مبارزه طلبى پاسخ بدهند. آخرين سخن مخالفان آن عصر اين بود كه «جادو» است.خود اين اتّهام، اعتراف ضمنى به خارق العاده بودنِ قرآن و نوعى اظهار عجز در برابر قرآن بود.
مخالفان سر سخت پيامبر از هيچ معارضه اى با پيغمبر براى تضعيف و مغلوب كردنش مضايقه نكردند و تنها كارى كه به آن دست نزدند ـ زيرا صددرصد نا اميد بودند ـ همان بود كه پيغمبر مكرّر پيشنهاد مى كرد و خود قرآن هم تصريح كرده است; يعنى آوردن لااقل يك سوره (ولو سوره اى يك سطرى مانند قل هواللّه و سوره انّا اعطيناك الكوثر) مانند قرآن.